Τελικά σε αυτή τη χώρα, οι βρώμικες ιστορίες, αυτές που στοιχίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια, κάποιες από αυτές και ζωές, δεν πρόκειται ποτέ - δυστυχώς - να βρούν την τιμωρία που τους αρμόζει. Και αν αναρωτιέστε γιατί, η απάντηση είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη, εκτός από τις λαμπρές στιγμές της, έχει και μελανές περιόδους, με απολύτως καταδικαστέες αποφάσεις που πάρθηκαν και κατακριτέους χειρισμούς λειτουργών της που την εκθέτουν.

Με αφορμή την επαναφορά, μετά από 18 χρόνια, της υπόθεσης με τις μετοχές - φούσκες, δεν μπορεί να μην ασχοληθείς με το τι έγινε τότε, το αιματηρό - μεταφορικά, αλλά δυστυχώς και κυριολεκτικά - για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες χρηματιστηριακό κραχ του 1999.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι είχαν πάρει τις πόλεις, τις κωμοπόλεις, τα χωριά και τα βουνά και τα λαγκάδια, πρόεδροι ένωσεων μετόχων, χρηματιστές, δημοσιογράφοι, κρατικοί λειτουργοί με συναφές αντικείμενο, πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, τραπεζίτες κάθε βαθμού, πρόεδροι του Χρηματιστηρίου, επιχειρηματίες με εισηγμένες εταιρείες και κάθε είδους ''παράγοντες'', προκειμένου να συμβάλλουν στη διάδοση της περίφημης τότε ''μετοχικής ιδέας''.

Αποτέλεσμα; Όποιες οικονομίες είχε κάθε ελληνικό νοικοκυριό, να ''επενδυθούν'' σε μετοχές εταιρειών που αποδείχθηκε περίτρανα ότι η άνοδός του σε δυσθεώρητα ύψη, δεν στηριζόταν σε κανένα πραγματικό οικονομικό στοιχείο, σε καμμία βάσιμη προοπτική ανάπτυξης, αλλά μόνον στο ότι διάφορα ανά τη χώρα λόμπι, έπαιζαν με τον περίφημο ''αέρα'', δηλαδή, για μέχρι τρείς συνεδριάσεις δεν πλήρωναν το αντίτιμο των αγορών μετοχών και έκαναν ελεύθερο πάρτι με την ημερήσια αύξηση της τιμής τους.

Αναρωτιέστε αν υπήρχε ελεγχος, εποπτεία; Βεβαίως, υπήρχε! Αλλά στα χαρτιά! Και όποιες καταγγελίες έφταναν από ανθρώπους που έχαναν τα χρήματά τους, τις οικονομίες μιάς ζωής πολλές φορές, έμεναν στα συρτάρια, ''μέχρι... νεοτέρας'', η ελέγχουσα εξουσία παρέμενε ύποπτα ανενεργή στη μακαριότητά της...

Και τίθεται το ερώτημα, που ακόμα τώρα, 18 χρόνια μετά, καλείται η Δικαιοσύνη να ''απαντήσει'': Μόνο οι χρηματιστές έχουν την ευθύνη της τότε αφαίμαξης, ληστείας μετά γνώσεως και δόλου, της μεγαλύτερης των τελευταίων δεκαετιών, ανυπολόγιστου ακόμη ύψους, κατά πρόχειρες και μόνον εκτιμήσεις να φτάνει σε εκατοντάδες δισεκατομύρια δραχμές; Βεβαίως ορισμένοι εξ αυτών, έχουν σοβαρές ευθύνες για την ενορχηστρωμένη και πρωτοφανή ληστεία εισοδημάτων των ελλήνων πολιτών, αλλά εν συνεχεία και ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων.

Αλλά, κυρίες και κύριοι της Δικαιοσύνης, οι πραγματικοί υπεύθυνοι, από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου και τους συν αυτώ διάφορους συμβούλους του - που κάποιοι εξ αυτών κατέχουν και σήμερα εξέχουσες θέσεις στο σύστημα - τις τράπεζες που παρείχαν αφειδώς μετοχοδάνεια με υποθήκες σπίτια και κάθε είδους ακίνητα, οι εταιρείες επενδύσεων, οι εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων και όσοι (και δημοσιογράφοι) μέσα από αναλύσεις επί αναλύσεων, καθοδηγούσαν το διψασμένο για παραγωγή εκατομμυρίων κοινό;

Όλοι αυτοί που νύχτα - μέρα, με προβλέψεις για εκτίναξη του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου ακόμα και στις 8.000 μονάδες, επηρέαζαν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες να ''επενδύσουν'' και την τελευταία δεκάρα τους στο ΧΑ, τόλμησε ή θα τολμήσει κάποιος, κάποια να τους αποδώσει ευθύνες, αντίστοιχες αυτών που αντιμετωπίζουν ακόμα σήμερα οι 36 εναπομείναντες από το αρχικό κατηγορητήριο; Προφανώς, όχι!

Η ''σιδηρά πυγμή'' της Δικαιοσύνης δεν έχει τα ίδια μάτια για όλους. Δεν είχε ούτε επί της γνωστής και μη εξαιρετέας Μπουρμπούλια, δεν είχε για δεκάδες άλλες υποθέσεις,ούτε στα διάφορα παραδικαστικά κυκλώματα, δεν έχει ούτε σήμερα, αλλά έχει για την ακύρωση του πόθεν έσχες, μόνο για τον δικό της κλάδο, εγείροντας εναντίον της το κοινό αίσθημα και χάνοντας μεγάλο μέρος του κύρους και της αξιοπιστίας της.

Κρίμα, πολύ κρίμα, ειδικά για το μέρος εκείνο των τίμιων δικαστών, που εισπράττουν, χωρίς να φταίνει την δικαιολογημένη οργή του απλού πολίτη, ανεξάρτητα από την εισοδηματική κατηγορία στην οποία ανήκει...