Η μεγάλη πληγή, η μεγαλύτερη που απειλεί να τινάξει στον αέρα όλα όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση, αυτό το βαθύ και εκτεταμένο καρκίνωμα των «κόκκινων» δανείων, πρέπει να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατό, χρειάζεται να δοθεί μία λύση του δράματος – γιατί περί αυτού πρόκειται – εδώ και τώρα. Οι κατ΄εξοχήν εμπλεκόμενοι από την εκτελεστική εξουσία, ας μην περιμένουν από αλλού και ας βρούν άμεσα και θαρραλέα λύσεις κοινής λογικής, αν το κοινής αποδοχής δεν είναι εφικτό να συμβεί.

Η κοινωνία των πολιτών, απαρτιζόμενη από ψηφοφόρους κάθε κόμματος και απόχρωσης, δεν νοιάζεται καν για πρόσωπα και διαφορές μεταξύ ιθυνόντων κάθε κλίμακας, ποσώς ενδιαφέρεται για την τάδε ή την δείνα λεπτομέρεια μεταξύ των σχεδίων που είδαν μέχρι τώρα το φως της δημοσιότητας ή όσων διαχέονται για τεστάρισμα της κοινής γνώνης.

Όλοι οι πολίτες που έχουν «κόκκινα» δάνεια ή μερικώς εξυπηρετούμενα, δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Οι κατηγορίες είναι ήδη δεδομένες και αν δεν είναι, οι υπεύθυνοι να κατονομαστούν και να τους αφαιρεθεί κάθε επαφή με το αντικείμενο, είτε είναι πρόσωπα είτε φορείς.

Και εξηγούμαι:

1)Για τα στεγαστικά δάνεια, τα πράγματα είναι απλά. Με βάση τη φορολογική δήλωση του 2017, φαίνεται καθαρά αν ο υπόχρεος έχει ή όχι και ποια δυνατότητα να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του δανείου του. Τα στοιχεία τα έχουν ή θα έπρεπε να τα έχουν οι τράπεζες και οπωσδήποτε οι εφορίες . Πόσο δύσκολο είναι , λοιπόν, να διαχωριστούν και να καταταχθούν; Με τα διαθέσιμα μέσα, πολύ εύκολο. Γιατί δεν γίνεται;  Τράβηξε κάποιος το αυτί αυτών που δεν τα έχουν διαχωρίσει, έτσι ώστε να γίνει πολύ πιο εύκολο το έργο για τις ρυθμίσεις δανείων πρώτης κατοικίας; Προφανώς, όχι. Τουλάχιστον, ας γίνει ΤΩΡΑ, ΑΜΕΣΑ, περιθώρια ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ούτε δικαιολογίες. Πρόκειται στην ουσία για δύο γαϊδουργιών άχυρο…

2) Για τα επιχειρηματικά δάνεια, επίσης δεν πρόκειται για κάποιον νέο γόρδιο δεσμό. Βλέπεις τους ισολογισμούς και βγάζεις συμπέρασμα και δόση. Και όπου χρειάζεται – και χρειάζεται πράγματι στις περισσότερες των περιπτώσεων – τσεκάρεις φορολογικές δηλώσεις και τραπεζικές καταθέσεις, επενδύσεις σε μετοχές και αμοιβαία, απλά ή μικτά με ασφαλιστικά συμβόλαια, του βασικού ή των βασικών μετόχων και έχεις το μέτρο των δυνατοτήτων εξυπηρέτησης του δανείου τους

3) Για τα καταναλωτικά, ακριβώς η ίδια τακτική και εδώ. Φορολογική δήλωση και τσεκάρισμα τραπεζικών λογαριασμών και μισθοδοσίας

Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο, τι πράττουν αντιστοίχως και για τις τρείς αυτές κατηγορίες οι τράπεζες πρωτίστως, εδώ και περίπου δύο χρόνια, για να μην πω περισσότερα.  Και εφόσον δεν έκαναν τίποτα ή ελάχιστα προς αυτή την κατεύθυνση,  η Τράπεζα της Ελλάδος δεν θα έπρεπε να έχει παρέμβει δραστικά και προ καιρού, έτσι ώστε να μη φτάσουμε σήμερα στο παρά πέντε και προ οδυνηρού αδιεξόδου;  Και η όποια βιαστική λύση, φυσικό είναι, να μην εγγυάται τα καλύτερα και κοινωνικά πιο δίκαια αποτελέσματα;

Συμπερασματικά, άπαντες οι εμπλεκόμενοι άφησαν και θέριεψε αυτό το καρκίνωμα για τη χώρα, την οικονομία και τους πολίτες της, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Οι ευθύνες πράγματι βαριές και διαμοιράζονται εξ αντικειμένου σε πρόσωπα, τράπεζες, φορείς, θεσμικά όργανα, εντός και εκτός χώρας. Η απόδοση ευθυνών αυτή την ώρα, δεν έχει κανένα νόημα, δεν βοηθά σε τίποτα, τουναντίον δίνει την εικόνα ενός πολύπλοκου παζλ, που απειλεί να τινάξει στον αέρα ό,τι πέτυχε η παρούσα Κυβέρνηση μέχρι σήμερα σε πολλά μέτωπα.

 Γιατί να θυμηθεί, για παράδειγμα, ένας δανειολήπτης, όλα τα θετικά βήματα της κυβέρνησης, αν επιχειρηθεί να του πάρουν την πρώτη κατοικία, βάζοντάς του αυθαίρετα μία δόση, που δε θα μπορεί να ανταποκριθεί, επειδή κανένας δεν υπολόγισε ότι για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του, δεν χρειάζεται μόνο «ψωμί και τυρί»;

Πιστεύω ότι από κυβερνητικής πλευράς, θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια, που θα ευ νοεί αυτόν που θέλει πραγματικά να αποπληρώσει το δάνειό του. Άλλωστε, αυτό συμφέρει και τις τράπεζες, που τόσο καιρό δεν εισπράττουν τίποτε, παρά μόνο λογίζουν τόκους στον αέρα και διπλασιάζουν ή και τριπλασιάζουν το τελικό νούμερο, ζώντας ουσιαστικά σε άλλο κόσμο, πέραν του ότι αυτά τα ποσά δεν πρόκειται να τα πάρουν ποτέ – και το ξέρουν!

Όσο για το ποσό που θα υπολογιστεί και τις διαφορές κυβέρνησης –τραπεζιτών και θεσμών, για το αν θα είναι οι 100.000 ή 150.000 είναι βέβαιο ότι εδώ υπάρχουν εμφανείς σκοπιμότητες, για όσους δεν είναι εντελώς άσχετοι με το θέμα: οι τράπεζες θέλουν όσο γίνεται μικρότερο νούμερο, γιατί αυτό θα επηρεάσει τα κεφάλαιά τους  θετικά ή αρνητικά, αντιστοίχως.

Αν, λοιπόν, προκύπτει τέτοιου εύρους διαφορά για τα κεφάλαιά τους, μέρος των οποίων έχει προσφερθεί να καλύψει το Δημόσιο (η κυβέρνηση, δηλαδή) και αναγκαστικά χρειαστούν νέα κεφάλαια, ας αναζητηθούν επιτέλους και ρηξικέλευθες λύσεις, όπως αυτή των δύο συνολικά συστημικών τραπεζών, με τη μία τουλάχιστον εξ αυτών υπό κρατικό, για κάποιο διάστημα τουλάχιστον, έλεγχο.

Σχέδιο και τόλμη χρειάζεται, γιατί η ανάπτυξη και οι επενδύσεις δυστυχώς δεν περιμένουν και το γενικότερο κλίμα δεν θα είναι πάντα θετικό ή φιλικό. Το 2019, διεθνώς, προβλέπεται πολύ δύσκολο, αλλά εδώ ψειρίζουμε ακόμα «τον κώλο της μαϊμούς».

(ΥΓ: Σκεφτείτε να ξεκινήσει και το άλλο μέτωπο, με τα funds που πήραν για ένα κομμάτι ψωμί κόκκινα δάνεια, να αρχίσουν να απαιτούν την εξόφλησή τους στο 100% από τους δανειολήπτες, φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, άρχισαν ήδη…)