Του Χρίστου Τσατσαρώνη

Ημέρες εορτών που διανύουμε, είναι να απορείς και να προβληματίζεσαι, πως γίνεται αυτή η φουρνιά των νεότερων συντηρητικών πολιτικών, να συνεχίζει απτόητη και παρά τις συνεχόμενες ήττες της, έναν πόλεμο χαρακωμάτων, εναντίον της γενιάς των εξίσου νέων πολιτικών της Αριστεράς που κυβερνούν σήμερα τη χώρα, πόλεμος που αδήριτα καταλήγει εναντίον των πολιτών στο σύνολό τους, πλην μίας θλιβερής μειοψηφίας, που πάντα ανήκε στην κατηγορία των απάτριδων και εραστών-καταχραστών του χρήματος.

Εδώ και μήνες, υπάρχει ένα συστηματικό σχέδιο, που επεξεργάστηκαν δήθεν φωτεινοί εγκέφαλοι, για να βοηθήσουν τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη, να αναρριχηθεί στη θέση του πρωθυπουργού της χώρας, σχέδιο που ακολουθείται κατά γράμμα, ακόμα και όταν διαπιστώνεται ότι όλες οι προηγηθείσες πράξεις του, απέτυχαν παταγωδώς, επιφέροντας αντί κερδών, ζημία στην συντηρητική παράταξη.

Οι εγκέφαλοι αυτής της στρατηγικής, ιδίως αυτοί που είχαν την ευθύνη εκπόνησής του, προέρχονται από τα σπλάχνα της Αριστεράς, ένας από τις τάξεις του ΚΚΕ, άλλος από τις τάξεις του ΚΚΕ Εσωτερικού, άλλος από τη σχολή Κατσανέβα, όλοι με ένα μισητό στόχο: αυτούς που έμειναν αριστεροί και τους πήραν την εξουσία και τους λοιδορούν κιόλας, γιατί περάσαν απέναντι. Κάτι σαν ιερός πόλεμος, δηλαδή και δεν υπερβάλλω.

Μαζί με τους ακραιφνείς της παράταξης, έχουν οικοδομήσει μία Βαβέλ, από την οποία, δυστυχώς και να ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ''ξεφύγει'', δεν μπορεί, είναι ο ηγέτης της, αυτός επέλεξε τα μέλη που την απαρτίζουν, υιοθετώντας το δόγμα τους, ότι ''ακόμα και με το διάβολο θα συμμαχήσουμε'', θα παραποιήσουμε ακόμα και τον...Αϊνστάιν, θα παίξουμε κορώνα-γράμματα την ιστορία της παράταξης, θα κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε την εξουσία, ακόμα και αδελφικές σχέσεις θα τινάξουμε στον αέρα.

Θεωρώ απολύτως θεμιτή τη φιλοδοξία και την επιδίωξη του κ.Μητσοτάκη να διεκδικήσει και να πάρει τα ηνία της εξουσίας της χώρας στα χέρια του. Ο καθένας θα μπορούσε να έχει τέτοιο στόχο, απλώς αν δεν ήταν γιός πρώην πρωθυπουργού, θα δυσκολευόταν... κομμάτι να φτάσει στα σημερινά αξιώματα και τις επιδιώξεις του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά, θα έπρεπε να γνωρίζει ο διεκδικητής της εξουσίας, ορισμένους κανόνες - απαράβατους στην πολιτική: δεν μπορείς να υιοθετείς το ''τα λόγια μου είναι δικά μου, οι ευθύνες των κολλητών μου'' και να ξεμπερδεύεις με λόγια και πράξεις των στενότερων συνεργατών σου - από Άδωνι και Αυγενάκη, μέχρι και τα στελέχη που επέλεξε και βρέθηκαν με πλαστά πτυχία.

Υπάρχει, όμως και ένα πολύ μελανό σημείο, το οποίο ακόμα και σήμερα είτε πραγματικά δεν τον νοιάζει να το αποδιώξει από πάνω του - άρα αποτελεί γνώρισμα κάκιστο του ανδρός - είτε τον κρατάνε δικοί του, πολύ δικοί του άνθρωποι, με πρώτη τη σύζυγό του των παραδεισένιων και εξωτικών δραστηριοτήτων: το πόθεν έσχες, δικό του και της συζύγου του, Μαρέβας Γκραμπόφσκι, όταν ήταν ''σε διάσταση'', δηλαδή ζούσαν χωριστά, αλλά χωρίς διαζύγιο, όπερ σημαίνει καθολική συμμετοχή, νομικά και φορολογικά, σε όλες τις δραστηριότητες του ζεύγους.

Επιπλέον, θα έπρεπε να γνωρίζει ο πρόεδρος της ΝΔ, ότι ''η καμήλα, είναι ένα άλογο που φτιάχτηκε από επιτροπή'' - επικοινωνίας εν προκειμένω και να αλλάξει ρότα, από το να υιοθετεί άκριτα και βιαστικά, ό,τι εφευρίσκει η επικοινωνιακή του ομάδα, για να τον διατηρεί, υποτίθεται στην επικαιρότητα - εδώ ταιριάζει το ''αν δεν έχεις νέα ευχάριστα να πεις, καλύτερα να μην μας πείς κανένα''....

Και τελευταίο: Την συγκυριακή φήμη, την χάνεις, όταν, εκτός του ότι αρχικά δεν έχεις χτίσει μόνος σου, δεν τη φροντίζεις και την χαραμίζεις σε αστείες ''σταυροφορίες'' - ακόμα και οι πιστοί σου το βλέπουν και δυσπιστούν τα μάλλα απέναντί σου. Άλλωστε, κανείς σήμερα δε ζεί εμφορούμενος από το πνεύμα εκείνων των εκστρατειών, πλην, είπαμε της επικοινωνιακής σου ομάδας και του πολύ στενού πυρήνα στελεχών σου...