Kάτι περίεργα πράγματα. Το απόγευμα της Δευτέρας ανακοινώθηκε ότι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα είναι υποχρεωτική η μάσκα προσώπου. Αν η μάσκα ήταν και είναι απαραίτητο μέσο προφύλαξης γιατί δεν ήταν υποχρεωτική η χρήση της μέχρι τώρα. Γιατί στις πολλές ερωτήσεις που του έγιναν, ο κ. Τσιόδρας φαινόταν να τα «μασάει», χωρίς να δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση και μάλιστα λέγοντας ότι η κακή χρήση της μπορούσε να εγκυμονεί κινδύνους. Τώρα δεν εγκυμονεί πια και είναι μάλιστα απαραίτητη σε κλειστούς χώρους, όπως τα κομμωτήρια;
Εύκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς μήπως οι μάσκες έγιναν απαραίτητες από την στιγμή που εξασφαλίστηκε η παραγωγή τους στην Ελλάδα και μάλιστα σε πλήρη επάρκεια. Ορισμένα πράγματα καλό είναι να ξεκαθαριστούν. Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας είπε με σαφήνεια ότι η σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα ενέχει τον κίνδυνο υποτροπής. Βγαίνουμε έξω αλλά δεν αποκλείεται να κλειστούμε και πάλι μέσα έτσι και τα κρούσματα αυξηθούν κατακόρυφη.
Όχι εμείς εδώ στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο η τακτική που υιοθετείται είναι αυτή του «βλέποντας και κάνοντας». Όταν δεν έχει βρεθεί το αποτελεσματικό φάρμακο και φυσικά το εμβόλιο όλα είναι πιθανό να συμβούν. Κι ο κίνδυνος να συμβούν αυξάνεται στον βαθμό που βγούμε έξω και θα συμπεριφερόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα. Γιατί τρέχει και πολύ μάλιστα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά του συγκεκριμένου ιού. Ούτε ότι τα τινάζει σε συνθήκες ζέστης. Ούτε ότι άμα έχεις κολλήσει δεν ξανακολλάς. Ούτε ότι είναι αρκετή η απόσταση των δύο μέτρων. Η επιστημονική κοινότητα ψάχνει, μελετά αλλά δεν έχει ακόμα καταλήξει. Δεν ξέρει να μας πει γιατί έφυγε από τη ζωή ένας νέος άνθρωπος τριάντα πέντε ετών χωρίς υποκείμενο νόσημα.
Έξω δεν μας βγάζει κανενός είδους βεβαιότητα, αλλά μια αδήριτη ανάγκη. Η ανάγκη είναι ότι πρέπει να πάμε στις δουλειές μας (όσοι έχουμε) και να κινηθεί η οικονομία. Χώρες με πολύ περισσότερα κρούσματα και θανάτους χαλαρώνουν τα μέτρα νωρίτερα. Η ανθρώπινη ζωή αποκτά σχετική αξία. Οι κυβερνήσεις έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δυο κινδύνους. Τον κίνδυνο να χαθούν ζωές από τον ιό και τον κίνδυνο να χαθούν ζωές από την πείνα. Το είπε με τον κυνικό τρόπο του ο Σόιμπλε. Όλα τα άλλα είναι κουβέντες στο αέρα.
Όλα αυτά τα σημειώνω για να επιμείνω στην αναγκαιότητα της τήρησης όλα ων των μέτρων για την ατομική προστασία μας και την προστασία της υγείας, όλων εκείνων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε ή πρόκειται να συναναστραφούμε. Η Πολιτεία δεν έχει την ικανότητα να την εξασφαλίσει. Επιβάλλεται μόνοι μας να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αφού πρώτα πλύνουμε τα χέρια μας, Πολύ σχολαστικά…
