Γράφει ο Χρίστος Τσατσαρώνης

Απέχουμε τρείς μήνες και κάτι, μέχρι τον ερχόμενο Αύγουστο, όταν η Ελλάδα θα εγκαταλείψει επιτέλους τα ‘’προγράμματα διάσωσης’’, τα καταστροφικά χρόνια των μνημονίων, για να πορευτεί στη συνέχεια με πολύ μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας στο δρόμο της οικονομικής της ανόρθωσης και της ανάπτυξης, με στόχο να επαναφέρει οικονομία και κοινωνία, σε ήρεμους και παραγωγικούς για την επόμενη ημέρα ρυθμούς.

Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναλάμβανε στις αρχές του 2015 τα ηνία μίας κατεστραμμένης χώρας, λίγοι πίστευαν ότι θα έφτανε μέχρις εδώ, να ολοκληρώσει δηλαδή το στόχο που είχε θέσει εξ αρχής, να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και την οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Και τι δεν ακούσαμε, τι δεν είδαμε, τι δεν υποστήκαμε εδώ και τρία και πλέον χρόνια: από την ‘’σύντομη - αριστερή -παρένθεση’’, στο ‘’τώρα πέφτουν’’, ‘’μετράνε αντίστροφα’’, ‘’τελειώνει τώρα το ματς’’, μέχρι και το ‘’η κυβέρνηση σε αποδρομή, σε φυγή, σε διάλυση’’, ή ‘’ο Καμένος ρίχνει τον Τσίπρα’’ ή το τελευταίο και λίαν ευτράπελο, ‘’η Novartis είναι το τέλος τους’’! Ποιών, αυτών που το ανέδειξαν και το έφεραν στο φως ή αυτών που μετείχαν, με οποιοδήποτε τρόπο στο σκάνδαλο;

Είναι ασφαλώς γεγονός ότι το πλέον δύσκολο μέρος μίας διαδρομής, από τις χειρότερες της νεοελληνικής ιστορίας, φθάνει στο τέλος του: η δημοσιονομική προσαρμογή μέσω εκτεταμένων μέτρων λιτότητας και αναγκαίων ή υπαγορευμένων μεταρρυθμίσεων για την μετεξέλιξη της ελληνικής οικονομίας και του τρόπου λειτουργίας της ολοκληρώνεται με τα τελευταία μέτρα-ρυθμίσεις της τελευταίας αξιολόγησης. Η χώρα, μετά από πρωτοφανείς καταστάσεις, που στοίχισαν όχι μόνον σε παραγωγή πλούτου-ΑΕΠ, αλλά ακόμα και σε πολλές ζωές πολιτών της, ενώ χιλιάδες πέρασαν στη ζώνη της απόλυτης φτώχειας και απελπισίας, θα βγείτε από το πρόγραμμα σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους.

Ακριβώς από την ημέρα αυτή, η κυβέρνηση δια των υπεύθυνων φορέων της, πρέπει να θέσει σε εφαρμογή, το δικό της πρόγραμμα αποκατάστασης οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, καθώς και τα δύο ουσιαστικά διαλύθηκαν στα σκληρά χρόνια των μνημονίων και των προηγούμενων συγκυβερνήσεων.

Σε λίγες ημέρες η κυβέρνηση θα έχει έτοιμο το δικό της σχέδιο, αυτό που θα φέρει σταδιακά την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και την μελλοντική ευημερία των πολιτών της. Θα είναι μετά βεβαιότητος, δύσκολο το εγχείρημά της. Απαιτεί, όχι μόνον τεράστια προσπάθεια από σύσσωμη την κυβέρνηση, αλλά και από σύσσωμη την κοινωνία  Από σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό, δεν το περιμένω, άλλωστε τα δείγματα – και τα... δήγματα, εξίσου – πείθουν για το ακριβώς αντίθετο. Λυπηρό μεν, όσο και εξοργιστικό, αλλά απολύτως αναμενόμενο, γιατί όποιοι κατέστρεψαν, δεν έχουν κανένα ηθικό έρεισμα πλέον μέσα τους, που να τους ωθεί στην αποκατάσταση, μερική έστω, όσων διέλυσαν με την πολιτική τους επί δεκαετίες.

Το στοίχημα, έχει πολλαπλές παραμέτρους. Γιατί δεν πρόκειται μόνο για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού πλαισίου επενδύσεων, για εγχώριες και διεθνείς επιχειρήσεις, για τη βελτίωση αποτελεσματικότητας και ποιότητας των θεσμοθετημένων οργάνων της Πολιτείας, για την απολύτως απαραίτητη ενίσχυση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας και την έξοδο στις διεθνείς αγορές - δαπανηρότερη μεν, αλλά διαβατήριο απεξάρτησης από το σημερινό ασφυκτικό καθεστώς της επιτροπείας.

Καθοριστικό παράγοντα για τον απλό πολίτη, εργαζόμενο, μισθωτό, άνεργο, επαγγελματία, ασφαλισμένο, συνταξιούχο, για τον νέο σπουδαστή ή επιστήμονα, θα αποτελέσει το κατά πόσο, η όποια κάθε φορά ανάπτυξη επιτυγχάνεται, θα είναι ‘’δίκαιη’’, δηλαδή οριζόντια και διαστρωματική, χωρίς αποκλεισμούς και θα διαχέεται με ασφαλείς τρόπους, ώστε να επουλώνει πληγές και να αποκαθιστά αδικίες πολλών ετών.

Αν όσα επιτυγχάνει με αγώνα κάθε φορά η κυβέρνηση, μέχρι και την ημερομηνία των εκλογών, κατορθώσει να τα επικοινωνήσει, να τα περάσει στους πολίτες, χωρίς να αναλώνεται σε ανούσιες κόντρες με κάθε… πικραμένο της άλλης όχθης, τότε, είναι βέβαιο ότι ο αγνός, πονεμένος και απογοητευμένος λαός, θα αξιολογήσει σωστά και θα κρίνει με δίκαιο μέτρο και την ίδια την κυβέρνηση και την αρνητική και εχθρική – ακόμα και σε τέτοιες ιστορικές περιόδους – αντιπολίτευση, συνολικά ή ανά κόμμα.

 Αυτό το νέο κεφάλαιο, λοιπόν,  χρειάζεται ένα σαφές όραμα, μία ξεκάθαρη στρατηγική και μία απολύτως απαραίτητη αποφασιστικότητα. Δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο για ξόδεμα, από κανέναν μετέχοντα της δια-κυβέρνησης, για η Ελλάδα του σήμερα και του Αυγούστου, μοιάζει με τον εξερχόμενο από νοσηλεία μακράς διάρκειας και με πέρασμα μακρύ από την εντατική, που έχει στερηθεί τη φυσιολογική ζωή για χρόνια και δεν ξέρει από πού να αρχίσει ξανά τη νέα του ζωή…

Και όπως πολύ σοφά λέει ο ποιητής, ''το μέλλον δε θαρθεί από μόνο του, έτσι νέτο σκέτο...''