Εφτά ΠΑΕ ενημέρωσαν τις άλλες εφτά ότι δεν πρόκειται να υπογράψουν την προκήρυξη ώστε να αρχίσει το νέο πρωτάθλημα αν δεν βρουν στο μεταξύ τηλεοπτικό συμβόλαιο.

Περισσότερα...

Θυμό και αγανάκτηση δημιουργεί στον κόσμο , η οποιαδήποτε αντιπαράθεση και από οποιονδήποτε , στο θέμα αυτό ! Ακριβέστερα , θα έλεγα ότι είναι πολιτική και ανθρώπινη ασέλγεια και τεράστια ασέβεια , η όποια αντιπαράθεση !

Οι δήθεν διάλογοι των «πυροσβεστών» και των κάθε λογής «παραγόντων» , είναι ντροπή πρώτα και κύρια για τους ίδιους . Δείχνει τη μεγάλη ανεπάρκεια γνώσης , ψυχής και επαγγελματικής συνείδησης ! Εκπέμπει τη δυσοσμία της διαπλοκής και του ρουσφετιού , της ανύπαρκτης αντικειμενικότητας και διαφάνειας της ιεραρχίας , που για δεκαετίες χαρακτηρίζει τους δημόσιους οργανισμούς ! Είναι αποτέλεσμα όλων των νεοελληνικών κυβερνήσεων και των έως τώρα πολιτικών πρακτικών !

Για τους λόγους αυτούς , οι σημερινοί κυβερνώντες θα έπρεπε πρώτοι αυτοί να ζητούσαν συγνώμη για την καταστροφή , αλλά το κυριότερο όμως τώρα είναι , να ετοιμάζονται πυρετωδώς για την αντιμετώπιση άλλων τέτοιων παρόμοιων καταστάσεων και κυρίως για την πρόληψή τους !

Για τους δε πρώην κυβερνήσαντες και νυν αντιπολίτευση , επιβάλλεται η απόλυτη σιωπή ! Την έχουν ανάγκη τα αθώα θύματα και οι συγγενείς τους ! Η πολιτική αντιπαράθεση πάνω στο έγκλημα , έστω και αν είναι απάντηση σε «αβάσιμες προκλήσεις» και «προβοκάτσιες» , αποδεικνύουν το χαμηλό επίπεδο αυτών που εμπλέκονται και απαντούν και μεγαλώνουν με τον τρόπο αυτό , το δείκτη της ανευθυνότητάς τους !

Ας ψάξουν τις ευθύνες στους εαυτούς τους , στην ανικανότητα και ανευθυνότητα να κυβερνήσουν και όχι στους άλλους , ούτε στους ανέμους , ούτε στη μορφολογία του εδάφους , ούτε στην αυθαίρετη δόμηση , ούτε ... ούτε !
Ούτε έπρεπε υποχρεωτικά να είναι “Made in USA” τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα , γιατί εκτός από ακριβότερα αποδείχθηκαν και άχρηστα , στις έκτακτες εκείνες συνθήκες και υπήρχαν στο τραπέζι , πριν συμβεί το κακό , «καλύτερες λύσεις» που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο ! Τις απορρίψατε όμως γιατί δεν ήταν “Made in Yes man” ...
Κλείστε λοιπόν τα στόματα και ξεχάστε τα περί «ηθικών υπεροχών» και «αριστερών καταβολών» , αυτά δεν κληρονομούνται ούτε χαρίζονται από κανέναν ... «κυρία» μου ! .. Ούτε αποκτώνται από ξενόδουλες χαιρετούρες και υποταγές...

Του Δημήτρη Βελάνη
Μεγάλη η συζήτηση που άνοιξε στην ελληνική κοινωνία και οι αντιπαραθέσεις , για το ρόλο που έπαιξε ή που πρέπει να παίξει η Ρωσία στο θέμα της Αγιάς Σοφιάς ! Άλλωστε κάθε φορά πού θίγονται τα συμφέροντα και ειδικά η ψυχή και η πίστη του Έλληνα ..θυμάται τη Ρωσία ! ... «Το ξανθό γένος θα μας σώσει»... «Η Ρωσία μας γύρισε την πλάτη»... «Ο Πούτιν τα βρήκε με τον Ερντογάν».. «Η Ρωσία μας πρόδωσε»
Υπάρχουν όμως πλέον και οι σίγουρες απαντήσεις σε όλα τούτα τα ερωτήματα : Η Ρωσία ως ένα «πολυεθνικό» και «πολλών θρησκειών» κράτος , ποτέ δεν έκρυψε την επικρατούσα στην πλειοψηφία του λαού «Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη» . Πολύ δε περισσότερο , προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις της και τη συνεργασία με τους «ομόθρησκους λαούς» της περιοχής όπως με την Ελλάδα , τη Σερβία , τη Βουλγαρία . Δεν εγκατέλειψε τη Συρία στο έλεος των τρομοκρατών του ISIS , πού άλλοι το χρηματοδοτούσαν και το εξόπλιζαν ..
Η Ρωσία έδωσε επίσης ιδιαίτερη προσοχή και σημασία στην ανάπτυξη του Αγίου Όρους , ως διεθνές και μοναδικό κέντρο της ορθοδοξίας !
Κατηγορήθηκε όμως ότι προσπαθεί να δημιουργήσει στην περιοχή , για δικό της όφελος , τον «Ορθόδοξο Χριστιανικό Άξονα» ως άξονα πολιτικής επιρροής ...!
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ;;;
Κάτω από την πολιτική πίεση των γνωστών αντιρωσικών δυνάμεων ..
- Δημιούργησε τεχνητά εμπόδια στις επισκέψεις Ρώσων μοναχών στο Άγιο Όρος , όπου ως γνωστόν υπάρχει το μεγαλύτερο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα .
- Η Ελληνική Εκκλησία συντάχθηκε πλήρως με το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης για τη διάσπαση της ενιαίας ρωσικής εκκλησίας και την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της ανύπαρκτης ιστορικά έως τότε Ουκρανικής . Όλα αυτά υπό την «υπερατλαντική επίβλεψη» ..!Στον πολιτικό- διπλωματικό τομέα - Απέλασε αβάσιμα και με «κατασκευασμένες» κατηγορίες τους Ρώσους διπλωμάτες , κηρύσσοντας τότε ο ανεγκέφαλος Κοντζιάς «διπλωματικό πόλεμο δηλώσεων» ενάντια στη Ρωσία !!
- Ψήφισε όλες τις «κυρώσεις» και τα αντιρωσικά «εμπάργκο» της ΕΕ , υποστηρίζοντας παράλληλα υποκριτικά και «ραγιάδικα» ότι ... «δεν το θέλουμε αλλά μας το επιβάλουν οι μεγάλοι» ...!!
- Παρέδωσε στις ΗΠΑ και στη Γαλλία , τον συλληφθέντα στη Χαλκιδική με αμερικανικό ένταλμα , Ρώσο πολίτη Βίνικ , παραβιάζοντας διεθνείς αρχές δικαίου και νομιμότητας . Τό τι θα κάνει λοιπόν ο Πούτιν και η Ρωσία στο θέμα της Αγιάς Σοφιάς .. είναι καθαρά δικό του θέμα !! Τουλάχιστον σε εμάς τους Έλληνες δεν χρωστάει απολύτως τίποτα. Και αυτό θεωρώ ότι είναι το μεγάλο Εθνικό μας Λάθος !

Από το «όλα στο φως» που απαιτεί η Δημοκρατία έχουμε την διαστροφή του στο «όλα από το σκοτάδι» με την Novartis, η «λίστα Πέτσα» είναι χαρτί χωρίς υπογραφή, ημερομηνία, τίποτα, πλέον έχουμε υπουργείο «Προστασίας από τον Πολίτη» που εμποδίζει την καταγραφή της αστυνομικής βίας αντί βιντεοσκόπησης και από αστυνομικούς, είναι ιστορική η πολιτική ευθύνη των στελεχών της ΝΔ να εμποδίσουν την διολίσθησή της στα άκρα κατά το εγχειρίδιο Όρμπαν, είπε ο επίκουρος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Ακρίτας Καϊδατζής, μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη.

Περισσότερα...

Το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου είδε τα προγράμματα  χρηματοδότησης - ΤΕΠΙΧ ΙΙ ,το πρόγραμμα 80-20 και  το πρόγραμμα χρηματοδότησης  των τόκων -  ως μια σημαντική βοήθεια από την  πλευράς της πολιτείας ώστε να περάσουν στην επόμενη ημέρα της κρίσης που δημιούργησε η πανδημία.

Περισσότερα...

Η Ρωσία παρουσιάζει συνεχώς ενδιαφέροντα πράγματα που εντυπωσιάζουν! Να, ολοκληρώθηκε η... εβδομαδιαία διαδικασία ψηφοφορίας για δραστικές αλλαγές στο Σύνταγμα της! Που είναι ο... νεωτερισμός, θα ρωτήσει κάποιος!

Περισσότερα...

Το ΤΕΠΙΧ ΙΙ ήταν ένα προϊόν με το οποίο οι τράπεζες με την σχέση 40/60 - ήτοι 40% από το ταμείο επιχειρηματικότητας 60% από τις τράπεζες – θα διοχέτευαν ρευστότητα ύψους 2 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις.

Περισσότερα...

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: δεν υπάρχει επιστροφή στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία που υπήρχε πριν την πανδημία, δηλώνει ο Τζορτζ Σόρος σε συνέντευξή του στο project syndicate. Ζούμε τη μεγαλύτερη κρίση της ζωής μας, που «θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του πολιτισμού μας», αναφέρει χαρακτηριστικά. Οι απόψεις του για τα προβλήματα που δημιουργεί ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας και οι «δικτατορικές» βλέψεις Τραμπ.

«Δεν έχω δει κάτι σαν και αυτό στη ζωή μου. Ακόμα και πριν την πανδημία είχα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε σε μια ‘επαναστατική περίοδο’, στην οποία ό,τι θεωρούσαμε αδύνατο ή αδιανόητο τους φυσιολογικούς καιρούς, γινόταν όχι μόνο πιθανό αλλά και ίσως αναγκαίο. Μετά ήρθε η Covid-19, η οποία διατάραξε απόλυτα τις ζωές των ανθρώπων και απαίτησε τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Είναι ένα πρωτοφανές γεγονός που πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν σε αυτό τον συνδυασμό. Και πράγματι θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του πολιτισμού μας», δηλώνει.

Όπως εξηγεί, είχαμε πανδημίες και στο παρελθόν. Ήταν συχνές στον 19ο αιώνα, ενώ ακολούθησε η ισπανική γρίπη στο τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία χτύπησε σε τρία κύματα, με το δεύτερο να είναι το πλέον θανατηφόρο. Πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι. «Ακολούθησαν και άλλες πανδημίες, γι’ αυτό είναι εντυπωσιακό το πόσο λίγο προετοιμασμένες ήταν οι χώρες για κάτι τέτοιο».

Όπως εξηγεί ο ίδιος, μαθαίνουμε πολύ γρήγορα και σήμερα ξέρουμε περισσότερα για τον κορωνοϊό, αλλά πυροβολούμε έναν κινούμενο στόχο, γιατί και ο ίδιος ο ιός αλλάζει γρήγορα. Θα πάρει πολύ χρόνο να αναπτύξουμε εμβόλιο. Και μετά, αφότου το έχουμε, θα πρέπει να μάθουμε να το αλλάζουμε κάθε χρόνο, επειδή πιθανότατα και ο ιός θα αλλάζει. Αυτό κάνουμε και με τη γρίπη κάθε χρόνο.

«Δεν θα επιστρέψουμε ξανά εκεί που ήμασταν όταν ξεκίνησε η πανδημία», ξεκαθαρίζει απαντώντας σε ερώτηση για το εάν η κρίση θα αλλάξει τη φύση του καπιταλισμού. «Αυτό είναι βέβαιο. Αλλά αυτό είναι το μόνο που είναι βέβαιο. Όλα τα άλλα είναι υπό εξέταση. Δεν νομίζω ότι γνωρίζει κανείς πώς θα μετεξελιχθεί ο καπιταλισμός».

Αναφορικά με τη διαμάχη ΗΠΑ-Κίνας και το blame game για την πανδημία, ο Σόρος σημειώνει ότι «μπερδεύει τα πράγματα». Αυτό γιατί αντί να συνεργαστούν για την ανάπτυξη του εμβολίου και την κλιματική αλλαγή, ανταγωνίζονται η μία την άλλη για το ποιος θα αναπτύξει και θα χρησιμοποιήσει πρώτος το εμβόλιο.

«Το γεγονός είναι ότι έχουμε δύο πολύ διαφορετικά συστήματα διακυβέρνησης», τονίζει, ένα δημοκρατικό και ένα απολυταρχικό και αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Όπως εξηγεί, δεν είναι υπέρ της άποψης ότι πρέπει να δουλέψουμε πιο στενά με την Κίνα, γιατί «πρέπει να προστατεύσουμε τη δημοκρατική και ανοικτή κοινωνία μας». Την ίδια στιγμή, πρέπει να συνεργαστούμε για να πολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή και τον κορωνοϊό. «Αυτό δεν θα είναι εύκολο».

Αναφορικά με τη θέση ότι ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα τις αρχές μιας ανοικτής και ελεύθερης κοινωνίας, απαντά: «Αυτή η "αδυναμία" ελπίζω ότι δεν θα κρατήσει πολύ καιρό. Ο Ντόναλντ Τραμπ θα ήθελε να είναι δικτάτορας, αλλά δεν μπορεί γιατί υπάρχει το σύνταγμα των ΗΠΑ που είναι σεβαστό και θα τον αποτρέψει από το να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει, γιατί κυριολεκτικά παλεύει για την επιβίωσή του. Θα πω επίσης ότι πίστευα ότι ο Τραμπ θα αυτοκαταστραφεί, αλλά ξεπέρασε και τις πιο μεγάλες προσδοκίες μου…».

Ο ίδιος δηλώνει «εξαιρετικά ανήσυχος» για την επιβίωση της ΕΕ, καθώς αποτελεί μια ατελή ένωση. Λαμβάνει δε πολύ σοβαρά την πρόσφατη απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου αναφορικά με την ΕΚΤ.

«Η απόφαση δημιουργεί μια απειλή που μπορεί να καταστρέψει την ΕΕ ως έναν θεσμό που στηρίζεται στο "κράτος δικαίου", ακριβώς γιατί προέρχεται από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, τον πιο αξιοσέβαστο θεσμό της χώρας», σημειώνει. Εκτιμά, πάντως, ότι δεν είναι απαραίτητο πως η ΕΚΤ θα πρέπει να αλλάξει τη στρατηγική της.

Στη συνέντευξή του, ο Τζορτζ Σόρος επαναλαμβάνει την πρότασή του για ομόλογα χωρίς ημερομηνία λήξης (perpetual bonds) ως εργαλείο για τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης της γηραιάς ηπείρου. Παράλληλα δηλώνει σύμφωνος με την άποψη όσων λένε ότι η Γερμανία από τη διαδικασία χαλάρωσης των όρων περί κρατικής ενίσχυσης θα βγει ενισχυμένη, καθώς έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει μεγάλες δαπάνες.

Τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που προκύπτουν από την πανδημία του νέου κορωνοϊού καθώς και τις πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις της αναλύει μεταξύ άλλων ο Ντομινίκ Στρος Καν, καταγγέλλοντας τα ελαττώματα στην αρχιτεκτονική της παγκόσμιας οικονομίας και προειδοποιώντας για μια ευρείας κλίμακας μεταναστευτική κρίση.

Σ’ ένα εμβριθές, εκτενέστατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Politique Internationale ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ και πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σημειώνει ότι η κρίση που βιώνουμε τώρα είναι πολύ διαφορετική από προηγούμενες πανδημίες, όπως εκείνη της Μαύρης Πανώλης του 1348 μ.Χ. ή της λεγόμενης Ισπανικής Γρίπης του 1918-1919 λόγω της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και της ευχέρειας των μετακινήσεων. Κι είναι μεταξύ άλλων διαφορετική και λόγω των αυστηρών περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν σε τεράστιες περιοχές του πλανήτη λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας του κορωνοϊού καθώς «η “αξία” της ανθρώπινης ζωής έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα στο συλλογικό υποσυνείδητο των πλουσιότερων χωρών».

Σοκ στην προσφορά και τη ζήτηση

Όπως σημειώνει ο Ντομινίκ Στρος Καν η οικονομική κρίση που πυροδοτεί αυτή η πανδημία είναι διαφορετική από άλλες που έχει γνωρίσει ο πλανήτης, επειδή προκαλεί ταυτόχρονα σοκ τόσο στην προσφορά όσο και στη ζήτηση: «Δύσκολα θα αποφύγουμε τις εργασιακές συνέπειες του σοκ στην προσφορά, που προκύπτει από τα περιοριστικά μέτρα, τα οποία εξ’ ορισμού αποδείχθηκαν απαραίτητα από υγειονομικής άποψης. Με ένα μέρος του εργατικού δυναμικού περιορισμένο για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα η πτώση της παραγωγής είναι αναπόφευκτη. Ορισμένες εταιρείες θα συρρικνωθούν, άλλες θα κλείσουν. Οι θέσεις εργασίας εκεί θα χαθούν αναμφίβολα για αρκετά μεγάλο διάστημα. Είναι αυτό που συμβαίνει σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, που όμως επηρεάζουν συνήθως μόνον ένα μέρος της οικονομίας. Κι η προσφυγή σε “προσωρινές κρατικοποιήσεις” (…) μπορεί να σώσει ορισμένες, αλλά όχι όλες τις επιχειρήσεις.
Το σοκ στη ζήτηση οφείλεται προφανώς σε αρκετούς σωρευτικούς λόγους. Τα έσοδα μιας μερίδας του πληθυσμού, που συρρικνώνονται, η μη ουσιώδους σημασίας κατανάλωση που αναβάλλεται, οι αγορές που καθίστανται αδύνατες λόγω των περιοριστικών μέτρων, έτσι η ζήτηση αποδυναμώνεται και πάλι. Είναι ο γνωστός κύκλος της ύφεσης.

Ο Ντομινικό Στρος Καν κάνει λόγο για πολλαπλά σοκ τα οποία κάνουν την παρούσα κατάσταση τόσο διαφορετική και τόσο επικίνδυνη, ενώ μιλάει για κίνδυνο καταστροφής αποταμιευτών που είχε εξαφανιστεί από τη Μεγάλη Υφεση.

Σ’ αυτό προστίθεται και η απίσχνανση των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Σε μια κλασική ύφεση, η πιο σοφή διαχείριση των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων είναι να περιμένουμε την επιστροφή στην κανονικότητα, εάν κάποιος δεν αναγκάζεται να πουλήσει για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Εδώ, η επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα είναι όπως πριν.

Ορισμένα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία θα μειωθούν στο μηδέν, επειδή οι εταιρείες που εκπροσωπούν, θα κλείσουν σε μεγαλύτερες αναλογίες απ’ ό, τι σε προηγούμενες κρίσεις. Αυτή η απίσχνανση των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων υποδηλώνει μια προληπτική συμπεριφορά, που μειώνει περαιτέρω τη συνολική ζήτηση. Αυτός ο “κίνδυνος καταστροφής” ορισμένων αποταμιευτών είχε εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό από τη Μεγάλη Ύφεση και τώρα επέστρεψε. Κι είναι αυτός ο συγχρονισμός των σοκ στην προσφορά και τη ζήτηση που καθιστά την παρούσα κατάσταση τόσο διαφορετική και τόσο επικίνδυνη», σημειώνει.

Η κατάρρευση στις εξαρτώμενες από τις πρώτες ύλες και τον τουρισμό οικονομίες

Ο Ντομινίκ Στρος Καν κρίνει ότι η πρώτη συνέπεια της κρίσης του φονικού κορωνοϊού θα είναι μια οικονομική κατάρρευση των χωρών που εξαρτώνται οικονομικά από τις εξαγωγές πρώτων υλών ή την τουριστική βιομηχανία: «Ένας ορισμένος αριθμός εξαγωγέων πρώτων υλών και σε πρώτο πλάνο των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών εισέρχονται στην κρίση με ανεπαρκή επίπεδα αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος. Η τιμή του βαρελιού έχει πέσει κι εκείνες του χαλκού, του κακάο και του φοινικέλαιου κατέρρευσαν από την αρχή της χρονιάς. Για τις χώρες που επωφελούνται σε μεγάλο βαθμό από εμβάσματα από το εξωτερικό, το 2020 μπορεί να φέρει σημαντική συρρίκνωση της κατανάλωσης και των επενδύσεων. Όσο για τους τουριστικούς προορισμούς, θα πρέπει να επιβιώσουν μια σχεδόν ολική παύση της οικονομικής δραστηριότητας κατά το πρώτο μέρος του έτους.

Αυτή η οικονομική κάμψη απειλεί να ξαναβυθίσει εκατομμύρια άτομα της “αναδυόμενης μεσαίας τάξης” στην ακραία φτώχεια. Περισσότερη φτώχεια, ωστόσο, σημαίνει και περισσότερους θανάτους. Οι πληθυσμοί στις αφρικανικές χώρες είναι νεότεροι, αλλά και πιο εύθραυστοι με τα υψηλότερα στον κόσμο ποσοστά υποσιτισμού, μολύνσεων από HIV ή ακόμη και φυματίωσης, κάτι που μπορεί να καταστήσει ακόμη φονικότερο τον κορωνοϊό. Επιπρόσθετα, εκεί που τα ανεπτυγμένα κράτη μπορούν να υιοθετήσουν δραστικά περιοριστικά μέτρα, συχνά αυτό είναι αδύνατο σε πυκνοκατοικημένες αστικές παραγκουπόλεις, όπου είναι δυσχερής η πρόσβαση σε πόσιμο νερό και όπου δεν οι κάτοικοι δεν έχουν την πολυτέλεια να σταματήσουν να εργάζονται ή να πηγαίνουν στην αγορά για να αγοράσουν τρόφιμα. Η εμπειρία από τον Ebola έχει δείξει ότι το κλείσιμο των σχολείων – στο οποίο προχώρησαν 180 χώρες του πλανήτη – συχνά καταλήγει σε οριστική εγκατάλειψή τους από μαθητές, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και την εκπαίδευση χαμένη για μια γενιά μαθητών».
Θα πυροδοτήσει νέα μεταναστευτική κρίση η πανδημία της Covid-19;

Γι’ αυτούς τους λόγους ο Στρος Καν αναμένει μια νέα, μεγάλη μεταναστευτική κρίση ως συνέπεια της πανδημίας του φονικού κορωνοϊού. «Πριν την τρέχουσα κρίση», γράφει, «η Ευρώπη ήδη αντιμετώπιζε τη μεγαλύτερη δυσκολία στη διαχείριση της ροής ορισμένων εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών που συνωστίζονταν στις πύλες της. Τι θα γίνει όταν, ωθούμενοι από την κατάρρευση των οικονομιών στις πατρίδες τους, υπάρξουν εκατομμύρια που θα επιχειρήσουν να εισβάλουν διά της βίας;

Ακόμη κι αν αυτό το σενάριο φαίνεται απόμακρο σε σχέση με την τρέχουσα έκτακτη κατάσταση, ακόμη κι αν η κοινή γνώμη έχει άλλες ανησυχίες να ασχοληθεί, είναι καθήκον των κρατούντων να προβλέπουν κρίσεις που θα έλθουν μετά την κρίση. Και για τους Ευρωπαίους είναι απόλυτη αναγκαιότητα να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επεκτείνουν την αποτελεσματικότητα των νομισματικών μέτρων που λαμβάνουν προς ίδιον όφελος στις αναδυόμενες χώρες, αρχής γενομένης από την Αφρική.»

Ο Ντομινίκ Στρος Καν παραθέτει στην ανάλυσή του ένα φάσμα λύσεων για την αντιμετώπιση του οικονομικού σεισμού που πυροδοτεί η υγειονομική κρίση του φονικού κορωνοϊού, όπως «η ελάφρυνση χρέους για τις χώρες με χαμηλές προσόδους και τη μαζική έκδοση Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων [ ένα διεθνές αποθεματικό περιουσιακό στοιχείο, που δημιουργήθηκε από το ΔΝΤ το 1969, ως εναλλακτική μορφή των υφιστάμενων επίσημων συναλλαγματικών διαθεσίμων των κρατών-μελών του] (που) επιβάλλονται στην παρούσα συγκυρία για να συμβάλουν στην αποτροπή μιας οικονομικής καταστροφής».
Ο Στρος Καν παραθέτει στην ανάλυσή του ένα φάσμα λύσεων για την αντιμετώπιση του οικονομικού σεισμού που πυροδοτεί η υγειονομική κρίση του φονικού κορωνοϊού.
Ο κατακερματισμός της παγκοσμιοποίησης

Παράλληλα διαπιστώνει ότι είμαστε μάρτυρες «ενός οργανωμένου κώματος και μιας αιφνίδιας, αλλά αναμφίβολα διαρκούς αποσύνθεσης των τροφοδοτικών αλυσίδων”, που προκαλεί η πανδημία του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα. Οι δράσεις των μεγάλων κεντρικών τραπεζών και των κυβερνήσεων «μόνον έμμεσα θα επηρεάσει τις αναδυόμενες οικονομίες», λέει.

Και καταλήγει: «Είναι λογικό, λοιπόν, να αναμένουμε έναν κατακερματισμό της παγκοσμιοποίησης κι αυτή μπορεί να είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη, αν γνωρίζει πώς να την αδράξει (…) Για να μπορέσει να ξαναμοιραστεί η τράπουλα θα πρέπει o κίνδυνος της πανδημίας να διαποτίσει βαθιά, αλλά πάνω απ’ όλα με διάρκεια την παγκόσμια συλλογική ευαισθησία. Η πολεμική μεταφορά, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως, βρίσκει την εφαρμογή της μόνον σε περιόδους κινητοποίησης. Αντιμέτωποι με μια τέτοια δομική και ταυτόχρονα παγκόσμια απειλή είναι πιθανό να γινόμαστε μάρτυρες μιας βαθιάς αλλαγής των συλλογικών προτιμήσεων. Η πρώτη πιθανή εξέλιξη των συλλογικών μας προτιμήσεων: η σχέση με την προσωρινότητα. Εισερχόμενοι σ’ έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από μολυσματικούς κινδύνους είναι απαραίτητο να διορθώσουμε τις ελλείψεις μας και να αναγνωρίσουμε την ανικανότητά μας, ειδικά στην Ευρώπη, για να δώσουμε μια υπόσταση στην αρχή της πρόληψης και για να καλλιεργήσουμε την προληπτική προσέγγιση: η εμβολή των συστημάτων υγείας των ανεπτυγμένων κρατών δεν είναι παρά το σύμπτωμα ενός κοντόφθαλμου πολιτικού οράματος, που νιώθει διασφαλισμένο από οποιαδήποτε απρόβλεπτα γεγονότα μόνον λόγω της ύπαρξης διασυνδεδεμένων και αντιδραστικών αγορών αγαθών και υπηρεσιών. Οι μελλοντικές αποφάσεις δεν μπορούν να εξαιρεθούν από την καταχώρηση, ιδίως στον προϋπολογισμό, μακροπρόθεσμα, ούτε από μια συστηματική στρατηγική προσέγγιση στους διάφορους τομείς προτεραιότητας της ζωής των ανθρώπων.

Πέρα από αυτήν την πρώτη πτυχή, ο κίνδυνος μόλυνσης μας θυμίζει με τη δύναμη των αποδείξεων την αλληλεξάρτηση μεταξύ των ατόμων.
Αυτό είναι όλο το παράδοξο των περιοριστικών μέτρων: απομονωμένα στα σπίτια τους τα άτομα ουδέποτε μέχρι τώρα δεν είχαν εργαστεί για την αποκατάσταση της συλλογικότητας. Η υγεία του καθενός δεν είναι πλέον, όπως στις περιπτώσεις των καρδιαγγειακών παθήσεων και των εκφυλιστικών νοσημάτων η συνέπεια μιας ατομικής συμπεριφοράς: εξαρτάται από την υπευθυνότητα του καθενός έναντι του συνόλου και αντίστροφα από την ικανότητα του συνόλου να αναλάβει την ευθύνη της υγείας και του τελευταίου μέλους του. Η χαρακτηριστική ιδιότητα των ιών, που έρχεται να μας υπενθυμίσει αυτή η πανδημία, είναι ότι δεν γνωρίζουν σύνορα, ούτε κοινωνικά, ούτε πολιτικά: κανένας φραγμός, κανένα τείχος δεν θα προστατέψει διηνεκώς τις κοινωνίες από τον κίνδυνο της μόλυνσης. Πέρα από την αναγκαία ενίσχυση του ρόλου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στην εφαρμογή ενεργών πολιτικών πρόληψης, η επανεμφάνιση αυτού του αισθήματος αλληλεξάρτησης θα πρέπει να ενισχυθεί, ώστε να μην αναδυθεί μια κοινωνία γενικής δυσπιστίας».

Πηγή: iefimerida.gr, 

Επιμέλεια μετάφρασης: Τρύφωνας Καϊσερλίδης

Kάτι περίεργα πράγματα. Το απόγευμα της Δευτέρας ανακοινώθηκε ότι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς θα είναι υποχρεωτική η μάσκα προσώπου. Αν η μάσκα ήταν και είναι απαραίτητο μέσο προφύλαξης γιατί δεν ήταν υποχρεωτική η χρήση της μέχρι τώρα. Γιατί στις πολλές ερωτήσεις που του έγιναν, ο κ. Τσιόδρας φαινόταν να τα «μασάει», χωρίς να δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση και μάλιστα λέγοντας ότι η κακή χρήση της μπορούσε να εγκυμονεί κινδύνους. Τώρα δεν εγκυμονεί πια και είναι μάλιστα απαραίτητη σε κλειστούς χώρους, όπως τα κομμωτήρια;

Εύκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς μήπως οι μάσκες έγιναν απαραίτητες από την στιγμή που εξασφαλίστηκε η παραγωγή τους στην Ελλάδα και μάλιστα σε πλήρη επάρκεια. Ορισμένα πράγματα καλό είναι να ξεκαθαριστούν. Ο Σωτήρης Τσιόδρας μας είπε με σαφήνεια ότι η σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα ενέχει τον κίνδυνο υποτροπής. Βγαίνουμε έξω αλλά δεν αποκλείεται να κλειστούμε και πάλι μέσα έτσι και τα κρούσματα αυξηθούν κατακόρυφη.

Όχι εμείς εδώ στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο η τακτική που υιοθετείται είναι αυτή του «βλέποντας και κάνοντας». Όταν δεν έχει βρεθεί το αποτελεσματικό φάρμακο και φυσικά το εμβόλιο όλα είναι πιθανό να συμβούν. Κι ο κίνδυνος να συμβούν αυξάνεται στον βαθμό που βγούμε έξω και θα συμπεριφερόμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα. Γιατί τρέχει και πολύ μάλιστα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά του συγκεκριμένου ιού. Ούτε ότι τα τινάζει σε συνθήκες ζέστης. Ούτε ότι άμα έχεις κολλήσει δεν ξανακολλάς. Ούτε ότι είναι αρκετή η απόσταση των δύο μέτρων. Η επιστημονική κοινότητα ψάχνει, μελετά αλλά δεν έχει ακόμα καταλήξει. Δεν ξέρει να μας πει γιατί έφυγε από τη ζωή ένας νέος άνθρωπος τριάντα πέντε ετών χωρίς υποκείμενο νόσημα.

Έξω δεν μας βγάζει κανενός είδους βεβαιότητα, αλλά μια αδήριτη ανάγκη. Η ανάγκη είναι ότι πρέπει να πάμε στις δουλειές μας (όσοι έχουμε) και να κινηθεί η οικονομία. Χώρες με πολύ περισσότερα κρούσματα και θανάτους χαλαρώνουν τα μέτρα νωρίτερα. Η ανθρώπινη ζωή αποκτά σχετική αξία. Οι κυβερνήσεις έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δυο κινδύνους. Τον κίνδυνο να χαθούν ζωές από τον ιό και τον κίνδυνο να χαθούν ζωές από την πείνα. Το είπε με τον κυνικό τρόπο του ο Σόιμπλε. Όλα τα άλλα είναι κουβέντες στο αέρα.

Όλα αυτά τα σημειώνω για να επιμείνω στην αναγκαιότητα της τήρησης όλα ων των μέτρων για την ατομική προστασία μας και την προστασία της υγείας, όλων εκείνων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε ή πρόκειται να συναναστραφούμε. Η Πολιτεία δεν έχει την ικανότητα να την εξασφαλίσει. Επιβάλλεται μόνοι μας να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αφού πρώτα πλύνουμε τα χέρια μας, Πολύ σχολαστικά…