Έχουν γραφτεί ήδη αρκετά για την απρόσμενη διαφορά των 9,5 μονάδων στις Ευρωεκλογές  μεταξύ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ.

Του Ανδρέα Πετρόπουλου

Με δεδομένο ότι στις προσεγγίσεις μπαίνει η παράμετρος της μεσαίας τάξης, ας δανειστούμε καταρχάς μια γειωμένη πολιτική και κοινωνική προσέγγιση, για την "αυστηρή και τιμωρητική επιείκεια" που επέδειξε η μεσαία τάξη στον ΣΥΡΙΖΑ και από την πραγματικότητα που βιώνει την τελευταία δεκαετία, όπως την καταθέτει στην Αυγή της Κυριακής ο Δημήτρης Σεβαστάκης:

"Είναι πιεσμένοι φορολογικά νοικοκύρηδες, κουρασμένοι και απογοητευμένοι οφειλέτες, είναι μικροεπιχειρηματίες, είναι αυτοί με τα τιμολόγια αιχμάλωτοι μιας αδυσώπητης φορολογικής διαύγειας. Υπάρχει ένας ανταγωνισμός αγανακτισμένης νοικοκυροσύνης, που δημιουργεί την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος είναι δεξιός. Ότι μετράνε οι κοινωνικοί αυτοματισμοί, η πολυφορολογία αλλά και η κούραση από τη μακροχρόνια διαβίωση στο όριο. Γιατί αν είναι σπαρακτικό φαινόμενο η ακραία φτώχεια, είναι επίσης συντριπτικό και το βίωμα εκπτώχευσης του μεσαίου, του μικροαστού".

Η πανεπιστημιακός Βάλια Αρανίτου (Εποχή) δίνει τρεις στοχευμένες εξηγήσεις γιατί ο σκληρός πυρήνας τόσο της παραδοσιακής, όσο και της νέας μικροαστικής τάξης (μικροεπιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες) στήριξαν αποφασιστικά τη ΝΔ (37%) και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ (20%):

1. Παρά το γεγονός ότι το 2ο Μνημόνιο ουσιαστικά διέλυσε τη μεσαία τάξη, προκαλώντας 250.000 "λουκέτα" στις επιχειρήσεις, όσοι μικροεπιχειρηματίες επιβίωσαν οριακά μετά το 2015, δέχθηκαν πίεση φορολογική και ασφαλιστική. Είναι η συγκεκριμένη κατηγορία "με τις εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις και την τεράστια απασχόληση με τις οποίες δεν συνομίλησε η κυβέρνηση", σημειώνει και συνεχίζει: "Πώς λύνεις εδώ προβλήματα; Εντάξει υπήρχαν έξωθεν εμπόδια που καθυστερούσε η Αναπτυξιακή Τράπεζα, αλλά είχαν κλείσει όλες οι στρόφιγγες προς τους μικρομεσαίους, όλη την περίοδο, ενώ την ίδια στιγμή ήρθε η προκαταβολή φόρου που ήταν πάρα πολύ υψηλή".

2. Το άλλο ζήτημα που αντιμετώπισαν ιδιαίτερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που όντως απέκρυπταν έσοδα, ήταν το ασφαλιστικό τους. "Ήταν μεν δίκαιο το ασφάλιστρο να προσδιορίζεται ως ποσοστό επί του τζίρου, αλλά το έκανε να ισχύει αναδρομικά, πιάνοντας χρήσεις που είχαν μεγάλο τζίρο".

3. Κλείνουμε (θα συνεχίσουμε αύριο) με μια παρατήρηση για την πολιτική συμπεριφορά της μεσαίας τάξης, τώρα και στο μέλλον: "Τα μεσαία στρώματα δεν βάζουν ταμπέλες ιδεολογικές, πολιτικές. Κρίνουν αν χειροτέρεψε ή όχι η ζωή τους. Ναι μπήκαν και σωστά κάποιοι κανόνες στη δραστηριότητά τους, αλλά τώρα καταπίνουν την προπαγάνδα (ΝΔ) για μείωση των φόρων. Και είναι μεγάλος ο κίνδυνος από τη διάψευση.... Επειδή (η Ελλάδα) είμαστε η μόνη περίπτωση όπου η μεσαία τάξη δεν πήγε με την ακροδεξιά, αυτό που φοβάται κανείς είναι ότι αν έλθει η ΝΔ, η οποία δεν θα τους κάνει αυτό που φαντάζονται - ο δημοσιονομικός χώρος είναι δεδομένος - υπάρχει ο κίνδυνος να ακολουθήσουν το παράδειγμα άλλων χωρών, να πάνε στην ακροδεξιά... Όλα τα έχουν αναγάγει στη μείωση της φορολογίας"... Και η διάψευση μπορεί να είναι τεράστια, συμπληρώνουμε εμείς...