Το τελευταίο 48ωρο είχαμε ένα καραμπινάτο κρούσμα πολιτικής αγυρτείας, ένα ρατσιστικό ολίσθημα που υπό κανονικές, δημοκρατικές συνθήκες, θα οδηγούσε το συγκεκριμένο στέλεχος εκτός ψηφοδελτίων. Λίγες ώρες νωρίτερα είχαμε την παραδοχή μιας καραμπινάτης παραπλάνησης του κράτους και των ελεγκτικών του μηχανισμών. Οι οποίοι με χρονοκαθυστέρηση ανακάλυψαν την παράνομη είσπραξη μιας σύνταξης από ένα πρόσωπο με γνωστή διαδρομή, κάποτε και πρωτοποριακή.

Του Ανδρέα Πετρόπουλου

Τα γεγονότα είναι γνωστά. Ο κ. Κυρανάκης δεσμεύτηκε για επιδόματα "μόνο σε Έλληνες". Για κακή του τύχη την ίδια ημέρα, ένα ελληνόπουλο γεννημένο στα Σεπόλια από Νιγηριανούς γονείς, προκαλούσε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού για τις διακρίσεις του σε όλο τον κόσμο. Την επομένη ο κ. Κυρανάκης, έσπευσε υποκριτικά να τον... αποθεώσει!

Η κ. Μοροπούλου παραδέχθηκε ότι παρανόμως έπαιρνε τη σύνταξη του θανόντος πατέρα της από το 2010. Μόνο που χρέωσε το λάθος στο Ταμείο που της χορηγούσε τα χρήματα, αποποιούμενη κάθε ευθύνη που τα εισέπραττε.

Ερώτηση: Αν τα πράγματα ήταν αντίστροφα, αν στη θέση του κ. Κυρανάκη ήταν κάποιο στέλεχος άλλου κόμματος, έστω και για πολύ χαμηλότερου βεληνεκούς ατόπημα, θα ήταν ή όχι πρώτο θέμα σε όλα τα δελτία ειδήσεων; Θα απασχολούσε και για πόσες ημέρες το σύνολο των ΜΜΕ, θα στηνόντουσαν ή όχι ειδικές εκπομπές; 

Μην σπεύσετε να απαντήσετε. Το επιβεβαιώσαμε στην περίπτωση της κας Λοϊζου. Είναι μνημείο υποκρισίας, η δήθεν διακριτική μεταχείριση της κας Μοροπούλου από το σύνολο των ΜΜΕ σε αντιδιαστολή με τα "λαϊκά δικαστήρια" που στήθηκαν για την κα Λοϊζου.

Υπάρχει ωστόσο μια διαφορά που κάνει ακόμα πιο χαώδη και πιο τερατώδη την διαφορετική αντιμετώπιση από την πλευρά των ΜΜΕ, δύο γυναικών που έχουν κατ' άλλα διαφορετικές και αξιόλογες διαδρομές. Δυστυχώς η κα Λοϊζου ήθελε να εκτεθεί ως υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η κα Μοροπούλου υποψήφια βουλευτής της ΝΔ.

Αυτή η διαφορά είναι ταυτόχρονα ο δρόμος της μονομέρειας για τα ΜΜΕ. Ένας δρόμος στο αντίθετο ρεύμα της πραγματικής ενημέρωσης. Και της Δημοκρατίας.