Εκπαίδευση, επαφές με διαφημιστικές εταιρίες και εταιρίες μάρκετινγκ, γνωριμίες. Αυτά είναι τα κύρια όπλα που προσφέρει το Enterprise Greece στις επιχειρήσεις που επιθυμούν να κινηθούν στη διεθνή αρένα των εξαγωγών, σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του Οργανισμού, Γιάννη Στεργιούλη.

Αμέσως μετά την επιστροφή του από το Ντουμπάι και μια μεγάλη έκθεση τροφίμων, ο κ. Στεργιούλης, μίλησε για μια "εντυπωσιακή ελληνική παρουσία", των εταιριών που διεκδικούν μια θέση στην παγκόσμια αγορά τροφίμων και όχι μόνο. "Εκεί βρέθηκαν περίπου 60 εταιρίες, πάρα πολλές από τη Μακεδονία" τόνισε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM" o κ.Στεργιούλης, που σημείωσε πως στο πλαίσιο της παρουσίας τους στην έκθεση που έγινε στη χώρα του Περσικού Κόλπου, ήδη έχουν υπογραφεί "πολύ σημαντικές συμβάσεις με τις χώρες του Κόλπου και την Ινδία, που θα ανακοινωθούν εντός των ημερών".

Τι είναι αυτό που μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα στις μικρότερες εταιρίες; Στο ερώτημα αυτά ο κ.Στεργιούλης εστίασε στη συνέπεια ως την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία: "Ήδη γυρίζει η σελίδα, σταθήκαμε δίπλα σε όλα τα μεγαθήρια των εξαγωγών με μεγάλη ποικιλία προϊόντων", σημείωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Enterprise Greece, που όμως τόνισε με έμφαση πως είναι η συνέπεια αυτή που ξεκλειδώνει αγορές και τις κρατά ζωντανές. "Αυτή τη στιγμή άνοιξε μια πόρτα, αν κλείσει θα κλείσει διαπαντός. Μπήκαμε σε μια τεράστια αγορά, αργά αλλά σταθερά, αποφασισμένοι να μη βγούμε ποτέ" τόνισε και χαρακτήρισε τις εξαγωγές "μαύρο κουτί", για το οποίο ο Οργανισμός Enterprise Greece μπορεί να αποτελέσει πλοηγό.

"Το ίδιο ισχύει με επαφές με διαφημιστικές εταιρίες, εταιρίες μάρκετινγκ, γνωριμίες (σ.σ πράγματα στα οποία ο Enterprise Greece μπορεί να βοηθήσει)", έχουμε δε και 35 εκατομμύρια τουρίστες που είναι και πρεσβευτές των προϊόντων μας" προσέθεσε ο κ.Στεργιούλης. "Θέλουμε να αυξήσουμε τη σιγουριά των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, να ξέρουν ότι υπάρχει ένας μηχανισμός που αφιλοκερδώς είναι δίπλα τους ό,τι και να γίνει. Οποιαδήποτε ερώτηση θα απαντιέται σε 24 ώρες, για οποιοδήποτε πρόβλημα έχουμε τους εμπορικούς ακολούθους όλων των πρεσβειών μας, που τρέχουν για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν κάθε δυσκολία. Και είναι βέβαιο πως υπάρχουν δυσκολίες σε κάθε εξαγωγή", τόνισε, ενώ όταν ρωτήθηκε για την ανάγκη ή μη ύπαρξης μιας τέτοιας "ομπρέλας" για επιχειρήσεις απάντησε πως αυτή είναι σημαντική όταν το μέγεθος μιας επιχείρησης δεν είναι μεγάλο.

"Κάθε αγορά έχει ιδιαιτερότητες, τις οποίες δεν είναι δυνατό να ξέρουν οι δικοί μας εξαγωγείς. Είναι δουλειά μας ένας φάκελος ανά χώρα, μαθήματα, συζήτηση, ώστε με μικρά βήματα η μικρή οικογενειακή επιχείρηση να φτάσει μέχρι τα πέρατα του κόσμου", τόνισε ο κ.Στεργιούλης, που αντιπαρέβαλε μάλιστα τις ανάγκες αυτές του μικρού και μεσαίου επιχειρείν σε σχέση με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας που "έχουν τη δυνατότητα να μπουν (και χωρίς βοήθεια) στις αγορές τις διεθνείς", καθώς είναι "εταιρίες που έχουν δικό τους μάρκετινγκ, διεθνείς πωλητές και παρουσία σε διάφορα μέρη του κόσμου άρα δεν το χρειάζονται".

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ.Στεργιούλη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

ΕΡ. Ποιες είναι οι κύριες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσει η Ελλάδα στον τομέα των εξαγωγών;

ΑΠ. Ας αρχίσουμε από τις δυσκολίες, για να καταλήξουμε και στα όπλα που έχουμε για να μπορέσουμε να τις αντιπαρέλθουμε. Το πρώτο λοιπόν πράγμα που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων η χώρα υπέστη και μια παράπλευρη απώλεια που ήταν ακριβώς το brand name της, το διεθνές κύρος της που τραυματίστηκε και αυτό γιατί όλοι οι εισαγωγείς από τις άλλες χώρες, εκείνες στις οποίες απευθυνόμαστε, αμφέβαλλαν για την ικανότητά μας να παραδώσουμε τα προϊόντα μας όποτε έπρεπε, στη σωστή τιμή και να είμαστε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας με την ποιότητα που πρέπει.

Πρώτο μέλημα των προσπαθειών που γίνονται την περίοδο τουλάχιστον αυτή, περίοδο στην οποία βρίσκομαι στο Enterprise Greece, είναι να αποκαταστήσουμε το κύρος της χώρας μας στο εξωτερικό. Το δεύτερο δε που πρέπει να ειπωθεί ως δυσκολία είναι ότι η επαναφορά μας στις αγορές σημαίνει πως πρέπει και να εκτοπίσουμε κάποιους μεγάλους που πήραν τη θέση μας. Μεγάλοι όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, χώρες με μεγάλη εξαγωγική δραστηριότητα, χώρες οι οποίες έχουν πολλαπλάσια μέσα με τα οποία μπορούν να προωθήσουν τα προϊόντα τους, γεγονός που κάνει την προσπάθεια σαφώς πιο δύσκολη.

ΕΡ. Ποια είναι τα υπερόπλα της Ελλάδας στον τομέα των εξαγωγών;

Σε ό,τι αφορά τα όπλα μας, πρώτο πράγμα είναι η πραγματικά εντυπωσιακή ποιότητα των προϊόντων μας, την οποία όμως πρέπει να αποδείξουμε... Το να λέμε πως η χώρα μας έχει εκπληκτικά π.χ πορτοκάλια ή ελιές -η Ελλάδα έχει μια εντυπωσιακή βιοποικιλότητα κυρίως λόγω των αποδημητικών πουλιών, αφού είμαστε η τελευταία στάση πριν από την Αφρική, στοιχεία που δίνουν μοναδικά χαρακτηριστικά στα προϊόντα μας- είναι κάτι που πρέπει να αποδείξουμε. Πρέπει να τα πιστοποιήσουμε, να μετατρέψουμε σταδιακά τους παραγωγούς μας σε επιχειρηματίες και αυτούς του επιχειρηματίες σε εξαγωγείς. Είναι δύο διαφορετικής ποιότητας πράγματα και η προσπάθεια μας σε αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρή.

Το δεύτερο είναι να αναδείξουμε τις πραγματικές δυνατότητες, πέρα από βιομηχανικό σύμπλεγμα των μυαλών της χώρας μας. Νέες τεχνολογίες, κοσμήματα, μια τεράστια ποικιλία πραγμάτων που βιώνουμε στη χώρα μας, την αξία των οποίων δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Συζητώντας σε όλο τον κόσμο σε εκθέσεις, σε συζητήσεις με ινστιτούτα, ομίλους, επιχειρηματίες διαπιστώνουμε την ανάγκη, τη δίψα για ελληνικά προϊόντα είτε πνευματικά είτε γεωργικά είτε βιομηχανικά, ό,τι χωρά το μυαλό κάποιου. Προσπαθούμε δε μέσα από το πλέγμα αυτό των δραστηριοτήτων, πάνω από 50 εκθέσεις ανά τον κόσμο, να αναδείξουμε σε όλες τις κοινωνίες, τα επιμελητήρια στα οποία απευθυνόμαστε ακριβώς αυτό, τον πλούτο αυτών των πραγμάτων. Αυτά είναι τα πραγματικά μας όπλα. Η εξωστρέφεια.

Ιστορικά αυτό έκαναν οι Έλληνες. Τα ναυάγια τα οποία βρίσκουμε έχουν μέσα τους πιθάρια με λάδι, μπορούσαν ξέρετε τα ελληνικά προϊόντα να τα προωθήσουν και λόγω των ίδιων των προϊόντων και λόγω της ικανότητας τους να το κάνουν. Δυστυχώς κλειστήκαμε στον εαυτό μας.

Ο πιο μεγάλος μας εχθρός είναι ο εαυτός μας. Η παραγωγή είναι πολύ μικρή για να διεισδύσει σε μεγάλες αγορές. Αυτό που πρέπει να προωθήσουμε είναι το γκουρμέ, το προϊόν, το ελληνικό κρασί δεν θα χτυπήσει το χιλιανό ή το αφρικάνικο λόγω ποσότητας αλλά θα χτυπήσει τη γεύση, τη ποικιλότητα του και αυτό πρέπει να αναδείξουμε. Το brand name της νέας Ελλάδας, της Ελλάδας γκουρμέ.

Ερ. Είναι απαραίτητη μια 'ομπρέλα' που θα βοηθά τις εξαγωγικές προσπάθειες της μικρομεσαίας και μεσαίας επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα; Και σε ποιο επίπεδο;

Η ομπρέλα είναι παραπάνω από αναγκαία. Οι μεγάλοι ξέρετε εξαγωγείς, οι μεγάλοι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, πρακτικά δεν χρειάζονται ομπρέλα. Είναι εταιρίες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να μπουν και μόνες τους στις αγορές τις διεθνείς, εταιρίες που έχουν δικό τους μάρκετινγκ, διεθνείς πωλητές, έχουν παρουσία σε διάφορα μέρη του κόσμου άρα δεν το χρειάζονται. Η ελληνική παραγωγή χαρακτηρίζεται από τη μικρομεσαία της δραστηριότητα. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι όχι απλά χρειάζονται ομπρέλα, αλλά χρειάζονται προστασία, υπόδειξη και κυρίως εκπαίδευση.

Έχουμε οργώσει όλη την Ελλάδα και διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν εξαιρετικά προϊόντα, οι άνθρωποι όμως που τα παράγουν δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς των εξαγωγών -μια πραγματικότητα όμως που συνδυάζεται με ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα. Δίπλα στους παραδοσιακούς παραγωγούς μας ξέρετε υπάρχει η νέα γενιά- η οποία έχει σπουδάσει, έχει βρεθεί σε μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γυρίζει δε στη συνέχεια πίσω στους παραδοσιακούς παραγωγούς και εισάγει μεθόδους παραγωγής, logistics, μάρκετινγκ με τελείως διαφορετικά κριτήρια. Υπάρχουν πολλές εντυπωσιακές ιστορίες, όπως πρόσφατα είχα την προσωπική εμπειρία που μπορώ να μεταφέρω, από άνθρωπο στην Ιτέα που εξήγαγε ελληνικό μέλι με τιμολόγηση 120 ευρώ το κιλό...

Ερ. Στόχευση στο premium καταναλωτικό κοινό δηλαδή;

Ναι, από την ώρα όμως που θα πούμε πως θα βάλουμε το λάδι, το μέλι, την ελιά, το τυρί μας ή ό,τι άλλο στο ράφι αυτό πρέπει να μείνει εκεί. Πρέπει να είμαστε απόλυτα συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, απόλυτα συνεπείς στον ποιοτικό μας έλεγχο, στις ανάγκες του ανθρώπου με τον οποίο συνεργαζόμαστε. Είχαμε δυστυχώς παραδείγματα στα οποία υπογράφηκαν συμβάσεις που δεν τηρήθηκαν, κάτι για το οποίο αυτή τη στιγμή δεν έχουμε περιθώριο. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλη μας τη πρακτική ως προς την παραγωγή, τη συλλογή των προϊόντων, την τυποποίηση τους, την εξαγωγική μας συνέπεια, για να μπορέσουμε να παραμείνουμε στις αγορές. Αυτό γιατί, όπως είπαμε, δίπλα παραμονεύουν μεγάλες χώρες, για παράδειγμα εξελίσσεται συνέχεια και η Τουρκία.