Σε συνεχή ροή φαίνεται ότι βρίσκονται οι εργασίες για το μηχανισμό σύνδεσης του ρυθμού ανάπτυξης με την αποπληρωμή του χρέους, καθώς οι διαφωνίες μεταξύ του ΔΝΤ και Γερμανίας είναι σε ισχύ.

Του Γιάννη Αγουρίδη

Το Ταμείο φέρεται να διατηρεί το αίτημά του ο μηχανισμός αυτός να είναι αυτόματος και να μην υπόκειται σε πολιτικές παρεμβάσεις. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που προσκρούει στις αντιδράσεις του Βερολίνου, καθώς οι Γερμανοί επιθυμούν τον τελευταίο λόγο για τη λειτουργία του να τον έχει πάντα το Eurogroup. Καλά πληροφορημένες πηγές από την ελληνική πλευρά, εκτιμούσαν ότι αυτό είναι το «κλειδί» από το οποίο θα εξαρτηθεί η πλήρης συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Σενάρια

Από εκεί και πέρα, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν σχηματιστεί διάφορα σενάρια ελάφρυνσης. Ένα από αυτά αποσκοπεί στο κάποια από τα δάνεια να επιμηκυνθούν και τα επιτόκια να σταθεροποιηθούν σε ένα επίπεδο χαμηλότερο του 2%. Στο «παιχνίδι» αναμένεται να μπουν και τα κέρδη από τα ANFAs και SMPs, δηλαδή τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στα χέρια τους οι κεντρικές τράπεζες αγορασμένα σε πολύ χαμηλές τιμές, τα οποία αφήνουν μεγάλα κέρδη στις κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης. Επίσης, δεν αποκλείεται ο ESM να εξαγοράσει το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ, το οποίο ξεπερνά τα 12 δισ. Ευρώ.

Το πρώτο σκέλος είναι τεχνικής φύσης και αφορά σε ένα ποσό αρκετών δισ. ευρώ που θα επιμηκυνθεί και ταυτόχρονα θα διασφαλισθεί η σχετική σταθερότητα του επιτοκιακού του κόστους μεσομακροπρόθεσμα. Με τον τρόπο αυτό η μεταβλητότητά τους περιορίζεται σε πολύ χαμηλά όρια, αυτά των επιτοκίων με τα οποία θα δανείζεται στο μέλλον ο ESM. Η πιθανότητα να αποδοθούν τα κέρδη από τα ομόλογα στην Ελλάδα είναι μεγάλη.

Σε αυτό το σημείο, η Γερμανία φέρεται να ζητάει σύνδεση του μέτρου αυτού με κάποιου τύπου προαπαιτούμενα, όπως για παράδειγμα η υλοποίηση των δεσμεύσεων για τη δημόσια διοίκηση. Ωστόσο το ΔΝΤ είναι κάθετα αντίθετο καθώς δεν επιθυμεί να υπάρχουν αιρεσιμότητες, με την εύρεση χρυσής τομής να μην αποκλείεται. Πάντως, η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί την όσο το δυνατόν πιο εμπροσθοβαρή λήψη των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και προφανώς χωρίς προαπαιτούμενα.

Η διαφορά στο “γαλλικό κλειδί”

Σημαντικό σημείο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι εφαρμογή της αποκαλούμενης "γαλλικής πρότασης” ήτοι της σύνδεσης του ύψους των πληρωμών χρέους με την ετήσια ανάπτυξη της οικονομίας, κάτι το οποίο πρακτικά οδηγεί στο όταν υπάρχει καλύτερη η αναπτυξιακή πορεία τόσο μεγαλύτερο να γίνεται και το ύψος των πληρωμών. Όπως και το αντίστροφο. Έναντι αυτού του αυτοματισμού, όπως υποστηρίζεται από το ΔΝΤ και την Κομισιόν, το Βερολίνο φέρεται να θέτει και πάλι όρους που απαιτούν να εξετάζεται η αξιοπιστία των πραγματικών μεγεθών.