Η αύξηση του κατώτατου μισθού, η μη περικοπή της προσωπικής διαφοράς συμβάλλουν στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 1%. Επιπλέον, η καταβολή της 13ης σύνταξης, θα συμβάλλει ετησίως στην αύξηση κατά 0.25% του ΑΕΠ", τονίζει σε συνέντευξή του στην Αυγή της Κυριακής ο ομότιμος καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίους, Σάββας Ρομπόλης.

Σχολιάζοντας τις επιμέρους θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για το 8ωρο και τις πρόσφατες δηλώσεις του Κυρ.Μητσοτάκη για 7ήμερη εργασία , σημειώνει ότι όχι μόνο οδηγούν σε απορρύθμιση της εργασίας και των εργασιακών σχέσεων αλλά σε εγκαθίδρυση συνθηκών Ουμπεροποίησης (Uberisation) της παραγωγής και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Συνέντευξη στον Ανδρέα Πετρόπουλο

Κύριε Ρομπόλη, την περασμένη εβδομάδα ψηφίστηκε η 13η σύνταξη. Θεωρείτε ότι πρόκειται για παροχή προεκλογικού χαρακτήρα όπως ισχυρίζεται η αντιπολίτευση ή έχουμε μια αποκατάσταση, έστω και μερική, των απωλειών που είχαν τα μνημονιακά χρόνια οι συνταξιούχοι;

Η συγκεκριμένη εξαγγελία νομοθετούμενη από την Βουλή, καθίσταται μόνιμη συνταξιοδοτική παροχή (συνολική ή μερική της κύριας σύνταξης σε 2.5 εκατομ. συνταξιούχους ως 13η σύνταξη), αυξάνοντας στον Προϋπολογισμό του ΕΦΚΑ για το 2019 τον Λογαριασμό «Δαπάνες για συντάξεις» κατά 800 εκατ. ευρώ(0.43 % του ΑΕΠ).
Από την άποψη αυτή, τόσο η μονιμότητα της καταβολής, όσο και οι μεσο-μακροπρόθεσμες δυνατότητες οικονομικής βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, συνηγορούν από τον επόμενο χρόνο στην συνολική καταβολή της 13ης σύνταξης σε όλους τους συνταξιούχους. Στην κατεύθυνση αυτή, αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη δαπάνη κατά μέσο όρο θα αντιστοιχεί σε ετήσια βάση στο επίπεδο του 0.47% του ΑΕΠ για την χρονική περίοδο 2020-2070. Έτσι, το 2070 η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη της χώρας μας, από 10.6% του ΑΕΠ θα αυξηθεί στο επίπεδο του 11% του ΑΕΠ, ποσοστό σημαντικά χαμηλότερο ακόμη και από το μνημονιακό πλαφόν του 16% του ΑΕΠ.

2. Πρόσφατα σε συνέντευξή σας στην Αυγή είχατε εκτιμήσει ότι η αύξηση στον κατώτατο μισθό κ η μη περικοπή της προσωρινής διαφοράς θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά1%. Ισχύει η προβλεψή σας? Πιστεύετε ότι με την χορήγηση της 13ης σύνταξης θα ενισχυθεί περαιτέρω η ζήτηση;

Βέβαια και ισχύει η εκτίμηση μας ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού και η μη περικοπή της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων συμβάλλουν στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 1%. Επιπλέον, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, η συνολική ή μερική καταβολή της κύριας σύνταξης ως 13η σύνταξη, θα συμβάλλει ετησίως στην αύξηση κατά 0.25% του ΑΕΠ.

3. Αρκετές φορές στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυρ.Μητσοτάκης επαναφέρει με διάφορες αφορμές την εργασιακή ατζέντα. Μάλιστα είχε χαρακτηρίσει ξεπερασμένο το 8ωρο, ενώ τώρα θέτει ζήτημα 7ήμερης εργασίας. Επίσης έχει ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης των Επιχειρησιακών Συμβάσεων έναντι των Κλαδικών και της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Οι θέσεις αυτές συνιστούν επαναρύθμιση ή απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων;

Στην προσέγγιση αυτή παρατηρείται μία σύγχυση μεταξύ της 7ήμερης και 24ωρης λειτουργίας των επιχειρήσεων και της 5νθήμερης και 40ωρης εργασίας των εργαζομένων. Διαφορετικά, η όποια σύζευξη αυτών των δύο διαφορετικών μεγεθών υπονοεί με διάφορους τρόπους τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, με στόχο την μείωση του κόστους εργασίας, όπως π.χ. τον περιορισμό των αμοιβών από υπερωριακή εργασία. Παράλληλα, η ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, δηλαδή, κατά βάση, η απομάκρυνση από το περιεχόμενο, τους όρους, τις δεσμεύσεις, κ.λ.π. των κλαδικών συμβάσεων και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.), ουσιαστικά σημαίνει όχι μόνο απορρύθμιση της εργασίας και των εργασιακών σχέσεων αλλά εγκαθίδρυση συνθηκών Ουμπεροποίησης (Uberisation) της παραγωγής και των εργασιακών δικαιωμάτων.

4. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Επιπλέον αυτή η πρόταση απορρύθμισης, όπως ισχυρίζεστε δικαιολογεί προσεγγίσεις για θέσεις που ξεπερνούν σε σκληρότητα τις αντίστοιχες του ΔΝΤ και οδηγούν αν τυχόν εφαρμοστούν σε εργασιακό μεσαίωνα;

Oυσιαστικά οι θέσεις αυτές ουμπεροποίησης της εργασίας αποτελούν αθροιστικά προτάσεις (shock therapy) του Δ.Ν.Τ. και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Όπου έχουν εφαρμοσθεί, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, εγκαθιδρύουν συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, φτωχοποίησης (85 εκατομ. φτωχοί στην Ε.Ε., δηλ. 17% του πληθυσμού, με τον αριθμό των φτωχών να είναι διπλάσιος στις χώρες της Ανατολής και του Νότου σε σύγκριση με αυτόν των χωρών της Δύσης και του Βορρά της Ευρώπης) και κοινωνικές ανισότητες.

Κι’αυτό γιατί επικεντρώνονται, κατά βάση, στην μείωση των μισθών, των συντάξεων, την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, τη διεύρυνση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες εργασίας, επαγγελματικής και οικονομικής δραστηριότητας, κ.λ.π.

Στο βάθος των ασκούμενων αυτών πολιτικών, τοποθετείται η ανατροπή του κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και η εγκαθίδρυση του μοντέλου των εξατομικευμένων συμπεριφορών και συμφερόντων που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και κοινωνική αλληλεγγύη. Στις συνθήκες αυτές, προωθείται η πολιτική και κοινωνική χειραγώγηση των εργαζόμενων τάξεων και αποπειράται η ακύρωση των δυνατοτήτων και των προϋποθέσεων συγκρότησης δημοκρατικών κινημάτων που να δύνανται να παρεμποδίσουν την εγκαθίδρυση των συγκεκριμένων πολιτικών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.