Κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες (στο 31,8% από 34,8%) μειώθηκε το 2018 (εισοδήματα 2017) σε σχέση με το προηγούμενο έτος το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται (3.348.500 άτομα από 3.701.800 άτομα).

Αυτό προκύπτει από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τον κίνδυνο φτώχειας, και ειδικότερα:

-Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 763.174 σε σύνολο 4.125.263 νοικοκυριών και τα μέλη τους σε 1.954.400 στο σύνολο των 10.542.856 ατόμων του πληθυσμού της χώρας.

-Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0- 17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 22,7%, σημειώνοντας μείωση κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2017, ενώ για τις ομάδες ηλικιών 18- 64 ετών και 65 ετών και άνω ανέρχεται σε 19,8% και 11,6%, αντίστοιχα.

Γενικά, το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας σημείωσε μείωση το 2018 σε σχέση με το 2017 για διάφορες υποκατηγορίες του πληθυσμού, τόσο ως προς τους τύπους νοικοκυριών όσο και ως προς την κατηγοριοποίηση κατά φύλο και κατάσταση απασχόλησης, καθώς και την κατηγοριοποίηση κατά φύλο, ομάδες ηλικιών και ιδιοκτησιακό καθεστώς της κύριας κατοικίας, με τις σημαντικότερες διαφορές (μείωση) να σημειώνονται ως εξής:

-Κατά 4,1 ποσοστιαίες μονάδες (15,3%) για το ποσοστό του πληθυσμού με τρεις ή περισσότερους ενήλικες χωρίς εξαρτώμενα παιδιά.

-Κατά 2,8 ποσοστιαίες μονάδες (20,4%) για το ποσοστό πληθυσμού ανδρών ηλικίας 18- 64 ετών που διαβιούν σε νοικοκυριά όπου ενοικιάζουν την κύρια κατοικία τους.

-Κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες (12,5%) για το ποσοστό των εργαζόμενων ανδρών.

Αναφορικά με την κατηγοριοποίηση του πληθυσμού ως προς το φύλο και την κατάσταση απασχόλησης, σημειώθηκε μείωση:

-κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες (24,6%) για τις μη οικονομικά ενεργές (εκτός συνταξιούχων) γυναίκες και

-κατά 1 ποσοστιαία μονάδα (24,7%) για τον λοιπό μη οικονομικά ενεργό (εκτός των συνταξιούχων) πληθυσμό.

Αναφορικά με την κατηγοριοποίηση του πληθυσμού ως προς το φύλο, τις ομάδες ηλικιών και το ιδιοκτησιακό καθεστώς κύριας κατοικίας καταγράφηκε μείωση του ποσοστού κινδύνου φτώχειας από 0,7 έως 1,2 ποσοστιαίες μονάδες, σε αρκετές περιπτώσεις και συγκεκριμένα για το σύνολο των ιδιοκτητών στις ηλικιακές ομάδες 60+ετών, 65+ετών, 75+ετών.

Τέλος, μείωση κατά 2,2 ποσοστιαίες μονάδες (21,5%) παρουσιάζεται για την ομάδα ηλικιών 18- 64 ετών των ενοικιαστών και κατά 2,8 ποσοστιαίες μονάδες (20,4%) για τους άνδρες ενοικιαστές της ίδιας ομάδας ηλικιών.

-Αναφορικά με τον τύπο νοικοκυριού, αύξηση κατά μισή ποσοστιαία μονάδα (32,8%) παρουσιάζεται στο ποσοστό του κινδύνου φτώχειας μόνο για τα μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί.

Ο πληθυσμός ηλικίας 18- 64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, εκτιμάται ότι το 33% είναι Έλληνες και το 56,5% είναι αλλοδαποί που διαμένουν στην Ελλάδα.

Το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 4.718 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 9.908 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών και ορίζεται στο 60% του διάμεσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, το οποίο εκτιμήθηκε σε 7.863 ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών εκτιμήθηκε σε 15.556 ευρώ.

Ο κίνδυνος φτώχειας που κατά το 2005 (με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το 2004) ανερχόταν στο 19,6%, σημείωσε αυξητική πορεία έως το 2012 όπου εκτιμήθηκε στο 23,1%, ενώ άρχισε να μειώνεται από το 2014.

Το ποσοστό κινδύνου φτώχειας πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 50,0% ενώ, όταν περιλαμβάνονται μόνο οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα, μειώνεται στο 23,2%.

Αναφορικά με τα κοινωνικά επιδόματα, επισημαίνεται ότι αυτά περιλαμβάνουν παροχές κοινωνικής βοήθειας (όπως το κοινωνικό μέρισμα, το επίδομα μακροχρόνια ανέργων κ.λπ.), οικογενειακά επιδόματα (όπως επιδόματα τέκνων), καθώς και επιδόματα ή βοηθήματα ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας ή ανικανότητας, ή και εκπαιδευτικές παροχές.

Δεδομένου ότι το ποσοστό κινδύνου φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται σε 18,5%, διαπιστώνεται ότι τα κοινωνικά επιδόματα συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού του κινδύνου φτώχειας κατά 4,7 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ εν συνεχεία, οι συντάξεις κατά 26,8 ποσοστιαίες μονάδες. Το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας κατά 31,5 ποσοστιαίες μονάδες.

Κατά 4,4 μονάδες μειώθηκε πέρυσι σε σχέση με το 2017 το ποσοστό της υλικής στέρησης του πληθυσμού

Κατά 4,4 μονάδες (από το 21,1% στο 16,7%) μειώθηκε πέρυσι σε σχέση με το 2017 το ποσοστό της υλικής στέρησης του πληθυσμού της χώρας. Ωστόσο, από την έναρξη της κρίσης το 2009, το ποσοστό αυτό αυξανόταν συνεχώς ανά έτος και ειδικότερα για τα έτη 2009, 2012, 2014, 2015, 2016 και 2017 ήταν αντίστοιχα 11%, 19,5%, 21,5%, 22,2%, 22,4% και 21,1%.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, για την υλική στέρηση και τις συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα το 2018 (εισοδήματα 2017). Υλική στέρηση είναι η στέρηση, λόγω οικονομικών δυσκολιών τεσσάρων από τα εννέα βασικά αγαθά και υπηρεσίες (δυσκολία ικανοποίησης έκτακτων οικονομικών αναγκών, αδυναμία κάλυψης εξόδων για διακοπές μίας εβδομάδας το χρόνο, αδυναμία διατροφής που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι, αδυναμία πληρωμής για ικανοποιητική θέρμανση της κατοικίας, έλλειψη βασικών αγαθών, όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη τηλεόραση, τηλέφωνο, αυτοκίνητο, αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών).

Σύμφωνα με την έρευνα, η μείωση του ποσοστού το 2018 σε σχέση με το 2017 είναι μεγαλύτερη στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών (5,2 ποσοστιαίες μονάδες) συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες ηλικιών. Η υλική στέρηση των παιδιών ηλικίας έως και 17 ετών ανέρχεται για το 2018 σε 18,6%. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2009 ήταν 11,9%.

Επίσης:

-Στα άτομα ηλικίας 18 έως 64 ετών το ποσοστό των ατόμων που στερούνται βασικών αγαθών και υπηρεσιών το 2018 ανέρχεται σε 17,3%, μειωμένο κατά 4,8 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2017. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2009 ήταν 10,3%.

-Για τα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, το ποσοστό στέρησης το 2018 σημείωσε μείωση κατά 2,2 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2017 και ανήλθε 13,6%. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2009 ήταν 12,1%.

-Τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών ανέσεων στην κύρια κατοικία κατατάσσονται, κατά καθεστώς ιδιοκτησίας ως εξής:

-το 5,3% των νοικοκυριών διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία με οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.)

-το 5% των νοικοκυριών διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.)

-το 8% των νοικοκυριών διαμένει σε ενοικιασμένη κατοικία

-το 8,5% των νοικοκυριών διαμένει σε παραχωρημένη δωρεάν κατοικία.

-Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιεί σε κατοικία με στενότητα χώρου ανέρχεται σε 29,2% για το σύνολο του πληθυσμού, σε 25,7% για τον μη φτωχό πληθυσμό και σε 44,2% για τον φτωχό πληθυσμό.

-Το 29,5% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των μη φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται σε 8,1%.

-Το ποσοστό των νοικοκυριών που δηλώνουν οικονομική αδυναμία να έχουν ικανοποιητική θέρμανση το χειμώνα ανέρχεται σε 22,9%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τα φτωχά νοικοκυριά είναι 40,8% και για τα μη φτωχά νοικοκυριά 19,2%.

-Το 76,7% των φτωχών νοικοκυριών και το 46,1% των μη φτωχών δηλώνει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες ύψους, περίπου, 375 ευρώ.

-Περιβαλλοντικά προβλήματα από παρακείμενη βιομηχανία ή προβλήματα από την κυκλοφορία αυτοκινήτων δηλώνει ότι αντιμετωπίζει το 20,8% των νοικοκυριών, ενώ ποσοστό 13,7% των νοικοκυριών αναφέρει ως πρόβλημα τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα στην περιοχή του.

-Το 46,8 % των νοικοκυριών που έχουν λάβει καταναλωτικό δάνειο για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, δηλώνει ότι δυσκολεύεται πάρα πολύ στην αποπληρωμή αυτού ή των δόσεων. Το 53,4% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην έγκαιρη πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κ.λπ.

-Το ελάχιστο μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας ανέρχεται, κατά δήλωσή τους, σε 1.698 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.372 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 1.766 ευρώ.

-Το 23,5% των φτωχών νοικοκυριών, το 8% των μη φτωχών νοικοκυριών και το 10,7% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διαθέτουν ένα τουλάχιστον ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 11,6% των φτωχών νοικοκυριών, το 2,9% των μη φτωχών και το 4,4% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διαθέτουν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τον χρειάζονται, λόγω οικονομικής αδυναμίας.

Σχετικά με την οικονομική δυνατότητα σχετικά με τις κοινωνικές δραστηριότητες ατόμων ηλικίας 16 ετών και άνω

-Το 21,2% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συναντιέται (στο σπίτι ή κάπου αλλού) με φίλους ή συγγενείς για ένα γεύμα ή ένα ποτό τουλάχιστον μια φορά τον μήνα.

-Το 30,1% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συμμετέχει τακτικά σε δραστηριότητες αναψυχής, όπως αθλητισμό, σινεμά κ.λπ.

-Το 45,1% του πληθυσμού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδεύει χρήματα για τον εαυτό του ή για κάποιο χόμπι χωρίς να συμβουλευτεί κάποιο άλλο μέλος του νοικοκυριού.

-Το 5,1% του πληθυσμού δεν διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο για οικιακή χρήση λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.

Πλήρως ικανοποιημένο από τη ζωή του ήταν πέρυσι (εισοδήματα 2017) το 5,6% του πληθυσμού της χώρας

Πλήρως ικανοποιημένο από τη ζωή του ήταν πέρυσι (εισοδήματα 2017) το 5,6% του πληθυσμού της χώρας 16 ετών και άνω, ενώ καθόλου ικανοποιημένο δηλώνει το 2,1%. Παράλληλα, πλήρως ικανοποιημένο από την εργασία του δηλώνει το 4,8% των εργαζομένων, ενώ καθόλου ικανοποιημένο από την εργασία του δηλώνει το 1,6%.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για την ευημερία και τις δυσκολίες στέγασης του πληθυσμού. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα:

Το ποσοστό των ατόμων 16 ετών και άνω που δηλώνει ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από την οικονομική του κατάσταση ανέρχεται σε 6,6% , ενώ πλήρως ικανοποιημένο δηλώνει το 2%.

Το 2,7% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι, κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων εβδομάδων (που προηγήθηκαν της συνέντευξης), αισθανόταν πολύ νευρικό ή ανήσυχο συνεχώς, ενώ για τον φτωχό και το μη φτωχό πληθυσμό τα ποσοστά ανέρχονται αντίστοιχα σε 4% και 2,4%.

Το 2,1% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι αισθανόταν μοναξιά συνεχώς, ενώ για τον φτωχό και το μη φτωχό πληθυσμό τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 3% και 1,9%.

Το 9,5% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι αισθανόταν ήρεμο και γαλήνιο συνεχώς, ενώ για τον φτωχό και τον μη φτωχό πληθυσμό τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 8,1% και 9,8%.

Το 1,5% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι αισθανόταν απογοητευμένο ή μελαγχολικό ή ένιωθε κατάθλιψη συνεχώς, ενώ για τον φτωχό και το μη φτωχό πληθυσμό τα αντίστοιχα ποσοστά ανέρχονται σε 2,5 % και 1,3%.

Το 5% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι δεν αισθανόταν καθόλου ευτυχισμένο, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τον φτωχό και το μη φτωχό πληθυσμό ανέρχονται 8,5% και 4,2%.

Το 85,3 % του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι έχει κάποιον άνθρωπο από τον οποίο μπορεί να ζητήσει υλική βοήθεια. Αντίστοιχα, το 74,2% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι υπάρχει κάποιος συγγενής, φίλος ή γείτονας από τον οποίο μπορεί να ζητήσει μη υλική βοήθεια, όπως για παράδειγμα κάποιος για να μιλήσει.

Το 20,1% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται καθόλου τους ανθρώπους που δεν γνωρίζει καλά, ενώ το 0,8% δηλώνει ότι τους εμπιστεύεται πλήρως.

Το 45,7% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι δεν αισθάνεται καθόλου αποκλεισμένο από την κοινωνία, ενώ αντίθετα πλήρως αποκλεισμένο δηλώνει ότι αισθάνεται το 1,2%.

Σχετικά με τις δυσκολίες στέγασης, το 98,3% του πληθυσμού 16 ετών και άνω δηλώνει ότι δεν έχει βιώσει δυσκολίες στέγασης, ενώ το ποσοστό που δηλώνει ότι έχει βιώσει, χωρίς να το θέλει, δυσκολίες στέγασης ανέρχεται στο 1,7%. Από αυτούς το 1,3% φιλοξενήθηκε σε συγγενείς και φίλους, το 0,1% διέμεινε σε καταλύματα έκτακτης ανάγκης ή σε προσωρινά καταλύματα, το 0,2% διέμεινε σε μέρος (καλύβα, παράγκα κ.ά.) που δεν προορίζεται για μόνιμη κατοικία και το 0,04% κοιμήθηκε στον δρόμο ή σε δημόσιο χώρο (Πίνακας 7).

Οι οικονομικές δυσκολίες αναφέρονται ως κυριότερος λόγος από το 51,9% πληθυσμού 16 ετών και άνω που έχει βιώσει, χωρίς να το θέλει, δυσκολίες στέγασης και ακολουθεί η ανεργία (18,1%). Η εύρεση εργασίας επέτρεψε/βοήθησε το 45,9% του πληθυσμού 16 ετών και άνω που έχει βιώσει, χωρίς να το θέλει, δυσκολίες στέγασης να μετακομίσει σε μόνιμη κατοικία.

Το πλουσιότερο 20% της χώρας κατείχε 5,5 φορές μεγαλύτερο μερίδιο εισοδήματος το 2017 από το φτωχότερο 20%

Το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού της χώρας ήταν πέρυσι (εισοδήματα 2017) κατά 5,5 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο του εισοδήματος του φτωχότερου 20% του πληθυσμού.

Σύμφωνα επίσης, μεταξύ άλλων, με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για την οικονομική ανισότητα, η οικονομική ανισότητα μεταξύ των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω μειώθηκε κατά 0,3 μονάδες και διαμορφώνεται στο 3,9 έναντι 4,2 το 2017 (εισοδήματα 2016). Αντίστοιχα, η οικονομική ανισότητα μεταξύ των ατόμων κάτω των 65 ετών διαμορφώνεται στο 6,1, παρουσιάζοντας μείωση κατά 0,6 μονάδες σε σχέση με το 2017, που ήταν στο 6,7.