Η χώρα μας, έχοντας βαριά κληρονομιά από καταστροφικές πολιτικές του παρελθόντος, προκειμένου να προχωρήσει στην ανασυγκρότησή της πρέπει να στηριχθεί πρωτίστως στον πρωτογενή τομέα, ο οποίος, παρά και τη δική του καταστροφή, διαθέτει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Με άλλα λόγια μπορεί να γίνει ο βατήρας για την εκτίναξη της ανάπτυξης.
Η ανασυγκρότησή της πρέπει να γίνει με εθνική στρατηγική, με περιφερειακό σχεδιασμό, με σύγχρονα και ισχυρά συνεργατικά σχήματα. Με έναν, δηλαδή, ολιστικό σχεδιασμό και διασύνδεσή του με επιμέρους στόχους άλλων κλάδων και δραστηριοτήτων στη βάση της περιφερειακής ανάπτυξης και την ενίσχυση της απασχόλησης. Στην Πολιτεία πέφτει ιδιαίτερο βάρος για δημιουργία υποδομών, τεχνική στήριξη, σύστημα κινήτρων-αντικινήτρων εξειδίκευση στόχων, χρηματοδότηση, σύνδεση εκπαίδευσης – έρευνας – επιχειρήσεων, ενίσχυση συλλογικών-συνεργατικών σχημάτων.
Η γενική εικόνα των συνεταιρισμών στην Ελλάδα είναι αρνητική. Μέσα σε αυτό το κλίμα, όμως, υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα. Με την εμπειρία και τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα του Ν. 4384/2016, πρέπει να δημιουργηθεί ένα «πλαίσιο» που θα δίνει στα μέλη των συνεταιρισμών τη δυνατότητα να επιλέγουν τα ίδια την εσωτερική τους οργάνωση και την επιχειρησιακή τους κατεύθυνση. Ο ανταγωνισμός μέσω της μείωσης του κόστους παραγωγής, πρέπει να είναι ζητούμενο, αλλά, κυρίως να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας στη διαφοροποίηση του προϊόντος δια μέσου της ποιότητας και να βάλουμε όλες τις άλλες παραμέτρους στην εξυπηρέτηση και εκπλήρωση αυτού του σκοπού.
* Μελέτη του
Μάκη Μπαλαούρα, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), Master of Science στα Δημόσια Οικονομικά στο Birkbeck University of London – πρώην Βουλευτή Ηλείας, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ, Προέδρου ΔΣ εφημερίδας «Η Εποχή»
