Προς τι η τιμωρία ενός οργανισμού ο οποίος ασχολείται με το πόσιμο νερό, με την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, με την προστασία και συντήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και τα δικαιώματα των γυναικών;
Ο ισχυρισμός της Ουάσιγκτον σύμφωνα με τον οποίο ο διεθνής αυτός οργανισμός διαποτίζεται από αντισημιτικά αισθήματα (sic) και οι δραστηριότητές του στρέφονται κατά του Ισραήλ, αποκρύβει τις «αμαρτίες» που η αυτοκρατορία αρνείται να του συγχωρήσει.
Η πρώτη «αμαρτία» χρονολογείται από το 2011, όταν η ΟΥΝΕΣΚΟ υποδέχτηκε την Παλαιστίνη ως μέλος της, γεγονός που επέτρεψε στους Παλαιστίνιους να καλυτερεύσουν τη θέση τους στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ένα χρόνο αργότερα. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε πως το 1993, όταν το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι υπέγραψαν τις συμφωνίες του Όσλο, ο στόχος ήταν η δημιουργία ενός Παλαιστινιακού Κράτους. Φαίνεται όμως πως τους περισσότερους παρατηρητές τους βάρεσε η αμνησία! Επιπλέον, κάτω από την αφόρητη πίεση του ισραηλιτικού λόμπυ (το οποίο, βεβαίως, βεβαίως, δεν.. υπάρχει) το Αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε νόμο το 2011 ο οποίος υποχρεώνει την Ουάσιγκτον να άρει τη χρηματοδότηση κάθε οργανισμού του ΟΗΕ που υποδέχεται στους κόλπους του τους Παλαιστίνιους. Έξη χρόνια μετά, οι ΗΠΑ «χρωστούσαν συνδρομές» ύψους 550 εκ, δολαρίων χάνοντας, έτσι, το δικαίωμα ψήφου στην ΟΥΝΕΣΚΟ. Η τωρινή αποχώρησή τους λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια τυπική πράξη.
«Διαστρέβλωση» της ιστορίας...
Η δεύτερη «αμαρτία» αφορά στο ρόλο της ΟΥΝΕΣΚΟ στην επιλογή των χώρων που ανήκουν στην παγκόσμια κληρονομιά. Αυτή η εξουσία της ΟΥΝΕΣΚΟ αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από εξοργιστική για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Τα κατεχόμενα εδάφη, που υποτίθεται ότι θα αποτελέσουν τη γεωγραφική έκταση του μελλοντικού Παλαιστινιακού Κράτους, βρίθουν από τέτοιους χώρους. Τα ελληνικά, ρωμαϊκά, εβραϊκά, χριστιανικά και μουσουλμανικά πολιτισμικά λείψανα συνιστούν όχι μόνο σημαντικά οικονομικά ατού από πλευράς τουρισμού αλλά παρέχουν, επιπλέον, τη δυνατότητα να διασφαλιστεί η ενότητα και το αδιάσπαστο της ιστορικής αφήγησης. Οι Ισραηλινοί εμπλέκονται στην ανασκαφή, τη συντήρηση και την αξιοποίηση των εβραϊκών στρωμάτων του παρελθόντος που περιλαμβάνονται σ’ αυτά τα εδάφη και χρησιμοποιούν τα ευρήματα τους προκειμένου να δικαιολογήσουν την εκδίωξη των Παλαιστινίων και την εγκατάσταση εβραίων εποίκων. Η ΟΥΝΕΣΚΟ, αντίθετα, αναδεικνύει χωρίς εξαιρέσεις το σύνολο της πολιτιστικής κληρονομιάς των περιοχών αυτών και επιδιώκει την προστασία των Παλαιστινίων που ζουν εκεί τώρα και όχι μόνο των ερειπίων από πολιτισμούς που δεν υπάρχουν πια. Τον περασμένο Ιούλιο η ΟΥΝΕΣΚΟ εξόργισε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ με το να καταγράψει τη Χεβρώνα ως ένα από τα σπάνια μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς που «βρίσκονται σε κίνδυνο». Το Ισραήλ χαρακτήρισε την απόφαση αυτή της ΟΥΝΕΣΚΟ «διαστρέβλωση της ιστορίας».
Το τρίτο «αμάρτημα» είναι η προτεραιότητα που αποδίδει η ΟΥΝΕΣΚΟ στα παλαιστινιακά ονόματα για τους πατρογονικούς τόπους που βρίσκονται υπό κατοχή, Τα τοπωνύμια ασκούν επιρροή πάνω στη συλλογική μνήμη. Δίνουν ένα νόημα και μία μνήμη σημαντική στους τόπους. Ο ισραηλινός ιστορικός Ilan Pappe (Ιλάν Παππέ) χρησιμοποίησε τον όρο «μνημοκτονία» για να χαρακτηρίσει την διαγραφή και εξάλειψη εκ μέρους του Ισραήλ των περισσοτέρων από τα ίχνη του παρελθόντος των Παλαιστινίων, αφού τους αποστέρησε τα τέσσερα πέμπτα της πατρίδας τους το 1948 – αυτό που αποκαλούν η Παλαιστίνιοι «Νάκμπα της Παλαιστίνης» (Η Αποφράς ημέρα). Το Ισραήλ εξαφάνισε εντελώς 500 παλαιστινιακές πόλεις και χωριά φυτεύοντας πάνω στα ερείπια τους εβραϊκές κοινότητες που φέρουν εβραϊκά ονόματα για να αποκρύψουν τα πρότερα αραβικά. Η Σαφφουρίγια έγινε Τζιπόρι, η Χιττίν αντικαταστάθηκε από την Χιττίμ, η Μουγζαντίλ μετατράπηκε σε Μιγντάλ, κλπ, κλπ. Μια παρόμοια διαδικασία αυτού που το Ισραήλ ονομάζει «ιουδαιοποίηση» βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη και στα κατεχόμενα εδάφη.
Τα διακυβεύματα
Τα κρίσιμα όμως διακυβεύματα τοποθετούνται στην Ιερουσαλήμ. Η μεγάλη πλατεία του Δυτικού Τείχους που βρίσκεται κάτω από το τέμενος Αλ- Άκσα δημιουργήθηκε το 1967 μετά την εκδίωξη χιλίων Παλαιστινίων και την κατεδάφιση της συνοικίας τους. Εκατομμύρια επισκέπτες περνούν κάθε χρόνο από αυτήν την πλατεία αγνοώντας τούτη την πράξη εθνοκάθαρσης που συντελέστηκε εδώ. Είναι μέσα σε τούτο το πλαίσιο που οι πρόσφατες εκθέσεις της ΟΥΝΕΣΚΟ ρίχνουν φως στις απειλές που επικρέμανται πάνω στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, και κυρίως στην άρνηση εκ μέρους του Ισραήλ του δικαιώματος στους περισσότερους Παλαιστίνιους να προσεύχονται στο τέμενος Αλ- Άκσα.
Το Ισραήλ άσκησε πιέσεις προκειμένου η Ιερουσαλήμ να αφαιρεθεί από τον κατάλογο περιοχών πολιτιστικής κληρονομιάς που κινδυνεύουν με εξαφάνιση και κατηγόρησε την ΟΥΝΕΣΚΟ ότι δεν δίνει προτεραιότητα στα εβραϊκά ονόματα τα οποία χρησιμοποιούν οι ισραηλινές αρχές κατοχής.
Ωστόσο, η ευθύνη της ΟΥΝΕΣΚΟ δεν συνίσταται στη διαφύλαξη της κατοχής ούτε στην ενίσχυση των προσπαθειών του Ισραήλ για ιουδαιοποίηση. Η ΟΥΝΕΣΚΟ βρίσκεται εκεί προκειμένου να επιβάλει το σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αποχωρήσουν από την ΟΥΝΕΣΚΟ πόρρω απέχει από του να είναι μια πρωτοβουλία του Προέδρου Τραμπ. Οι προκάτοχοί του βρίσκονταν σε σύγκρουση με το διεθνή οργανισμό ήδη από τη δεκαετία του 1970, λόγω ακριβώς της άρνησης αυτού του τελευταίου να υποκύψει στις πιέσεις του Ισραήλ.
Η Ουάσιγκτον έχει σήμερα έναν επιπλέον λόγο να θέλει την τιμωρία της ΟΥΝΕΣΚΟ επειδή επέτρεψε να γίνει μέλος της η Παλαιστίνη. Επιδιώκει, ταυτόχρονα, να δημιουργήσει ένα παράδειγμα προς εκφοβισμό άλλων οργανισμών που θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το «κακό» παράδειγμα.
Η αγανάκτηση του Τραμπ για την ΟΥΝΕΣΚΟ και η διαγραφή, με μιαν απλή κίνηση του χεριού, των παγκόσμιων προγραμμάτων της που τις πιο πολλές φορές είναι ζωτικότατα για τους λαούς και την κληρονομιά τους, υπενθυμίζουν πως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι ο κομιστής της ειρήνης στη Μέση Ανατολή αλλά μάλλον το κυριότερο εμπόδιο για την επικράτησή της.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο γαλλικό ιστολόγιο AGORAVOX.
Απόδοση: Ανδρέας Νεοφυτίδης
