Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι! Επανέρχεται η στήλη στα φυσιολογικά της θέματα, μετά από μία αναγκαστική ανάπαυλα ενός σχετικά μακρού χρονικού διαστήματος – έχει κι αυτή σαν την αντιπολίτευση τα δικά της άγχη… επιβίωσης, τώρα, αλλά και μετά την έξοδο του Αυγούστου και για αυτό... ψάχνω σύνδεσμο στη Γερμανία, να βρώ την υγειά μου και την…ανάπτυξή μου, μέσω... ναρκωτικών!

 

*** Πως; Δεν πήρατε χαμπάρι ότι η όποια ανάπτυξη υπάρχει μέχρι τώρα στη χώρα μας και αυτή που αναμένεται, θα βασίζεται στην… ανάπτυξη (sic) ναρκωτικών;! Το είπαν οι καλοί μας Γερμανοί, που ξέρουν πολύ καλά πως γίνονται οι καλές οι μπίζνες – λαδώνεις όποιον βρείς μπροστά σου, σε όποια χώρα θέλεις να βγάλεις χρήμα με ουρά και καθάρισες. Το πολύ να επαναπατρίσεις έναν Χριστοφοράκο και 5-6 άλλους να τους στείλεις στη Λατινική Αμερική για μόνιμες διακοπές, οπότε το σκάνδαλο… πάει, σαν εκείνη τη διαφήμιση του 11880.

*** Καλά οι Γερμανοί, είναι αυτοί που είναι, πολιτικά και επιχειρηματικά, αλλά να φτάσουν στο σημείο ελληνικά ΜΜΕ, να… αναλύουν προβοκατόρικο ξένο δημοσίευμα; Πόση δουλικότητα πιά; Πόσος εξευτελισμός και προς χάριν ποιού οφέλους, προσωπικού ή πολιτικού-κομματικού; Τι…να παίνουν άραγε, τα ληγμένα δεν έχουν τέτοια επίδραση, ωχριούν!

*** Αλλά, έχουμε και άλλα άγχη, αντιπολιτευτικά λέγονται, αλλά έχουν να κάνουν με τη στέρηση – κι εδώ, δυστυχώς περί μέγιστου εθισμού πρόκειται, δεν έχει σχέση με το…κουταλάκι, αλλά με την κουτάλα, της εξουσίας και της νομής της πίτας, την γεύση της  οποίας έχουν αποστερηθεί:

  • Έξοδο, ποια έξοδο, έλεγαν αρχικά, δεν πρόκειται να τα καταφέρει ο Τσίπρας και η παρέα του. Μετά, ήρθε η προληπτική πιστωτική γραμμή, στην οποία ομνύει βέβαια ο Στουρνάρας, αλλά και ο ‘’γερμανικός’’ (αμφιβάλλετε;) ESM, δηλαδή ο Ρέγκλινγκ και φυσικά το ΔΝΤ και η διχασμένη (μεταξύ Γερμανίας, Γαλλίας και Ουάσιγκντον) ΕΚΤ.
  • Κατανοώ, ότι πρέπει να εναρμονίζεσαι, με αυτούς που για δεκαετίες είχες μάθει να ακολουθείς πιστά. Αλλά, μέχρι του σημείου να ευτελίζεις την παράταξή σου και να μην ενδιαφέρεσαι για το τι σημαίνει κάτι τέτοιο την επόμενη ημέρα, δύο μονο μεταφράσεις έχει:
  • α) Δεν σε νοιάζει για το ποιοι θα σηκώσουν και πάλι τα βάρη ενός τέτοιου ενδεχόμενου, καθώς αυτό σημαίνει και νέα μέτρα και απομάκρυνση από την απόκτηση μεγαλύτερης ελευθερίας στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής και β) Έχεις ουσιαστικά, έστω και ενδόμυχα, δεχτεί, ότι πολύ δύσκολα θα βρεθείς στην εξουσία, οπότε δεν σου κοστίζει, ίσα-ίσα θα έχεις να λες μετά στον πολιτικό σου αντίπαλο σε κάθε δυσκολία του (γιατί η επόμενη, χωρίς μνημόνια, ημέρα, όντως θα είναι δύσκολη) ότι ‘’εγώ σου τα έλεγα’’.

*** Πρόκειται, ούτε λίγο ούτε πολύ, για αφοριστική πολιτική, γεγονός που ουδόλως χαροποιεί κάθε λογικά σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας, που θέλει μια αξιωματική αντιπολίτευση, με σοβαρό λόγο, με επιχειρήματα, με έφεση στο διάλογο και όχι σε μόνιμη άρνησή του, διανθισμένη μάλιστα είτε με προσθήκη άσχετων θεμάτων είτε σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και με ακραίο λόγο (υβρεολόγιο, δηλαδή). Έτσι, ούτε πείθεις, ούτε συσπειρώνεις, ούτε…κεντρώος με το ζόρι γίνεσαι, επειδή ‘’έτσι αποφάσισε το επικοινωνιακό σου επιτελείο’’, την ίδια ώρα που τα fake news πάνε σύννεφο και την άλλη ημέρα αναγκάζεσαι να αναδιπλωθείς, για να μην πολύ περισσότερο. Ή, όταν μαζεύεις πρώην ‘’αριστερά απολειφάδια‘’ της δημοσιογραφίας, για να χτίσεις ένα ‘’δικό σου’’ ΜΜΕ, που κάθε μέρα βυθίζεται στην αναξιοπιστία, τη μικροπρέπεια του δήθεν βαρύγδουπου νέου και την αγωνιώδη προσπάθεια να πείσει ακόμα και το…1 τοις χιλίοις των δικών σου υποστηρικτών-ψηφοφόρων.

*** Κι αναρωτιέσαι, ξανά και ξανά, γιατί τέτοια μανία ανέξοδων και συνάμα επικίνδυνων λόγων και τοποθετήσεων;

*** Η απάντηση, δεν μπορεί να είναι άλλη, όταν και ένας φανατικός ακόμα οπαδός της Δεξιάς, βλέπει ότι ‘’κάτι καλό γίνεται’’ τουλάχιστον, ότι ‘’είναι καλό που η χώρα βγαίνει επιτέλους από τα προγράμματα’’ και ότι αρχίζει σιγά-σιγά να επιστρέφει η ζωή του σε κανονικούς ρυθμούς, μετά από τα μαύρα μνημονιακά χρόνια. Ποια είναι η απάντηση; Μα, νομίζω, η τύφλωση της επανόδου, με όποιο κόστος για τη χώρα – που τη δυσφημούν κιόλας τακτικά και συνειδητά, ακόμα και σε εκτός Ελλάδας παρουσίες ή δηλώσεις – στην κυβερνητική εξουσία. Ειδικά τώρα, που ο βραχνάς της συμμόρφωσης με επιταγές των δανειστών περιορίζεται δραστικά για την κυβέρνηση, ανοίγει ο χώρος και υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος, για να διερευνηθούν και άλλες βρώμικες υποθέσεις, που μυρίζουν διαπλοκή και θέτουν σε σκληρή δοκιμασία, έως αποσύνθεση, το παλαιό ‘’σύστημα’’. Και ο νοών, νοείτο….

-----------------------------------------------------

Αυτά και για σήμερα

Ο (λίγη...καναβη, βρε παιδιά, για την - κατά φαντασίαν τουλάχιστον - επερχόμενη εξουσία)

ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

(Λες να έπαιρνε τίποτα κι αυτός...)