Πριν κάποια χρόνια στην Αμερική, μεγάλες επιχειρήσεις εφάρμοζαν ένα μοντέλο διαχείρισης προσωπικού το οποίο έκανε την εξής παραδοχή: το 70% των εργαζομένων σε κάθε εταιρεία βρίσκεται στην ίδια κλίμακα από πλευράς προσόντων και δεξιοτήτων.

Tου Λάμπρου Ι. Πολύζου

 Υπάρχει ένα 15% το οποίο βρίσκεται πάνω από το μέσο όρο και 15% κάτω από το μέσο όρο. Με αυτό το μοντέλο πορεύτηκαν κάποια χρόνια οι Αμερικανοί μάνατζερς, στο τέλος όμως το εγκατέλειψαν, υιοθετώντας άλλες πολιτικές.

Έλα, όμως, που το «ανακάλυψαν» οι Γάλλοι. Οι οποίοι και το «μεταφύτευσαν» όχι μόνο στον ιδιωτικό, αλλά και στο δημόσιο τομέα. Στη συνέχεια, οι Γάλλοι έφεραν την παλιά-και εγκαταλειφθείσα πλέον- αμερικανική συνταγή στη χώρα μας.

Έτσι, λοιπόν, πάνω σε μια παρωχημένη παραδοχή στατιστικού χαρακτήρα, άρχισε να «ξαναχτίζεται» επί ημερών Κυρ. Μητσοτάκη στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, η διοίκηση των υπουργείων, των δήμων, των σχολείων, των νοσοκομείων…

Γιατί το θυμηθήκαμε αυτό τώρα;

Γιατί πριν λίγες μέρες οδηγήθηκαν στο Γ' Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος και η δήμαρχος Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη, επειδή, αμέσως μόλις είχαν αναλάβει τη διοίκηση των Δήμων, τον Σεπτέμβριο του 2014, αρνήθηκαν με «εντέλλεσθε» να παραδώσουν τους φακέλους με στοιχεία για την αξιολόγηση και τον «επανέλεγχο» των συμβάσεων των υπαλλήλων των Δήμων τους, όπως απαιτούσε η τότε κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Οι δυο δήμαρχοι αθωώθηκαν, γιατί εν τω μεταξύ είχε μεσολαβήσει νομοθετική διόρθωση, που έπαυε τις διώξεις Μητσοτάκη κατά αιρετών και υπαλλήλων.

Ήταν, όμως, μια «αφορμή» να ξαναθυμηθούμε πώς λειτουργούσε η προκρούστεια κλίνη εκείνης της αξιολόγησης. Γιατί το ζητούμενο δεν ήταν η «πάταξη» των πλαστών πτυχίων, ο έλεγχος των οποίων είχε γίνει από τους διωχθέντες δημάρχους, και όπου χρειάστηκε με παραπομπή στον εισαγγελέα, αλλά να ανοίξει διάπλατα η πόρτα των απολύσεων , να συκοφαντηθεί η μόνιμη και σταθερή εργασία .

Μεταρρυθμιστικό έργο με τα όλα του…